[衝突！思い還しの返礼祭]​ cr: แปลจากฉบับภาษาอังกฤษของ คุณ shoe
https://maluridae.dreamwidth.org/
+เทียบต้นฉบับญปเองบ้างงูๆปลาๆ

**เตือนก่อนค่ะ**
เพราะเราแปลจากภาษาอังกฤษที่แปลจากญี่ปุ่นอีกที/มีเทียบต้นฉบับญี่ปุ่นบ้าง ดังนั้นอาจโอกาสผิดพลาดสูง แถมฟิลเตอร์แม่ยกเรย์โคจัดหนัก555 เพราะงั้นไม่แนะนำให้เชื่อที่เล่านี่ทั้งหมดนะคะ5555 และถ้าเราผิดพลาดตรงไหนก็ทักมาบอกได้เช่นกันค่า

อนึ่ง เราไม่ได้เขียนอันนี้ด้วยสำนวนแปล แต่เป็นการเล่าให้ฟังจากเพื่อนสู่เพื่อนในห้องแชทค่ะ เพราะงั้นจะมีคำเรียกชื่อพี่เรย์ / น้อง / ยัยนี่นั่นนู่นโผล่มาเรื่อยๆนะคะ555

และใครอ่านต้นฉบับเองได้ก็อ่านเถิดค่ะ สำหรับแม่ยกเรย์โคแล้วสตอรี่นี้ถือว่าสำคัญที่สุดกับพัฒนาการความสัมพันธ์ของสองคนนี้มากๆเลย มันคือสตอรี่ที่เรียกว่าไบเบิ้ลของคู่นี้ค่ะ5555 มันเป็นรอยต่อระหว่างเรย์โควัยเรียนและเรย์โคในปัจจุบันค่ะ

ถ้าเป็นไปได้ ลองหาอ่าน crossroads, athletics แล้วก็operetta ด้วยนะคะ จะได้อรรถรสเนื้อหาที่ต่อเนื่องกันครบค่ะ

มาค่ะ เริ่ม

//////////////////////////////////////////////////////////

[อีเวนท์ WHITE DAY //衝突！思い還しの返礼祭]​

ไทม์ไลน์: เดือนมีนาคม ช่วงวันไวท์เดย์ เนื้อเรื่องอยู่ในช่วงก่อนจะเข้าภาคของเกม

โคงะ+อโดนิส: นร.ปีสอง
เรย์+คาโอรุ: นร.ปีสาม(กำลังจะจบการศึกษา)​

สรรพนามในช่วงเวลานั้น
โคงะ/เรย์ =ไอ้แวมไพร์/วังโกะ

/////////////////////////////////////////////////////////

เรื่องเริ่มต้นด้วยบรรยากาศเทศกาลไวท์เดย์ทั่วโรงเรียน
เปิดซีนด้วยพี่คาโอรุนั่งใต้ตึกเรียนหงอยๆ แก้มบวมแดง อโดนิสเลยเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้น ได้ความว่าพี่คาโอรุไปเคลียร์กิ๊กมา5555

พี่คาโอรุไม่ได้บอกเหตุผลอโดนิสว่าเพราะอยากจะเดินสู่เส้นทางไอดอลเต็มตัวหลังเรียนจบ บอกแค่ว่ากำลังจะเคลียร์ความสัมพันธ์กับสาวๆทั้งหมด
ผลก็เลยเจอเพื่อนนางบางคนตบหน้ามา555

ระหว่างที่งอแงขอให้อโดนิสคุงปลอบใจหน่อย
เสียงตะโกนจากบนตึกก็ดังขึ้น

"อย่ามาล้อเล่นกันนะ"

ทั้งสองคนชะงัก เอ๊ะ นี่มันเสียงโคงะนี่ ทิศทางก็มาจาก.... ห้องชมรมดนตรี
ทุกคนสงสัยว่าเกิดอะไรขึ้น

"ผมไม่เคยได้ยินเสียงโอกามิปวดร้าวขนาดนั้นมาก่อน"

แต่สำหรับคาโอรุแล้วก็เป็นเสียงโวยวายปกตินี่ แถมมีเสียงพี่เรย์คุยด้วยอยู่เบาๆ ถึงแม้จะจับใจความไม่ได้ก็ตาม คาโอรุเลยคิดว่าสองคนนี้คงทะเลาะกันตามปกติแหละ

แล้วอโดนิสกับพี่คาโอรุก็วิ่งตามไปดูที่ห้องชมรม แล้วเจอเพียงยูตะกับอันสึอยู่ในห้องกำลังเก็บกวาดซากที่โคงะทำเละไว้ในห้อง เลยรู้ว่าพวกแฝดกับอันสึมาเจอตอนสองคนนั้นทะเลาะกันจบแล้ว โคงะปึงปังออกจากห้องไปแล้วมีฮินาตะตามไป ฝั่งพี่เรย์ก็ออกไปไหนก็ไม่รู้แล้ว ยูตะเลยจะไปตามหาด้วยล่ะ เลยฝากพวกพี่คาโอรุเก็บกวาดห้องต่อด้วยนะ

ณ ห้องครัวที่garden terrace

ฮินาตะชวนโคงะทำขนมวันไวท์เดย์ไปพลางพูดคุยกับโคงะเกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้น

"เอ๋ UNDEAD จะยุบวงหลังจากพวกรุ่นพี่ซาคุมะจบการศึกษาเหรอครับ"
ฮินาตะถามขึ้น

"ใช่ วินาทีที่ชั้นได้ยินแบบนั้นแล้วก็หน้ามืดหูดับไปหมด ไอ้แวมไพร์บ้านั่นพูดอะไรของมัน คิดอะไรอยู่ถึงพูดเรื่องบ้าๆแบบนั้นฟะ มันคิดเรื่องนี้ไว้นานแค่ไหนแล้ววะแม่งเอ้ย "

แล้วโคงะก็โมโหไปพลางกวนแป้งเค้กเกือบเละจนฮินาตะต้องปรามว่ารุ่นพี่ใจเย็นๆก่อนครับ แล้วคุยกันไปถึงวันไวท์เดย์กันว่าจริงๆมันเป็นวันสำหรับการตอบแทนนี่นะ แต่พอไวท์เดย์จบ ก็เป็นช่วงพิธีจบการศึกษาตามมา แล้วก็ undead จะยุบวงสินะ ฮินาตะพูดพลางบอกว่าจากนี้เตรียมตัวรับศักราชรุ่งโรจน์ของ2winkกันได้เลย ถึงเวลาพวกเราเฉิดฉายแล้ววว

แต่โคงะโวยต่อว่าเรื่องอะไรชั้นจะยอมให้ undead ยุบวงง่ายๆกันเล่าา ถึงพวกรุ่นพี่จะเรียนจบไปและundeadอาจไม่แกร่งเท่าเดิม ชั้นก็จะแบกundeadต่อไปกับอโดนิสสองคนเอง

ฮินาตะถามโคงะทำไมต้องยึดติดอันเดดขนาดนั้นล่ะครับ ไหนๆจะแยกกัน ไม่มาอยู่กับ2winkเหรอ หรือไปชวนสมาชิกใหม่มาทำวงใหม่ก็ได้นี่
โคงะไม่พอใจที่ฮินาตะชวนเข้า2winkเพราะจะผิดเป้าหมายยูนิตพวกนายที่เป็นแฝดนะ
ส่วนเรื่องหาสมาชิกเพิ่ม ถึงโคงะจะเข้าใจว่าวงอื่นอย่างริวเซย์ไตกับknightsเขาทำกัน แต่ก็ไม่ใช่สิ่งที่โคงะเป็น

และอีกอย่าง....
เขา... ไม่อยากยอมแพ้เรื่องนี้ง่ายๆหรอก

ฮินาตะออกความเห็นเรื่องพี่เรย์อยากยุบวงในอีกมุมว่าบางทีพวกคนที่โตแล้วก็ชอบมีความคิดแปลกๆนะ อย่างเช่นไม่อยากให้คนรุ่นถัดไปมาสืบทอดความทรงจำแย่ๆไป.... อืม พวกผู้ใหญ่นี่เข้าใจยากจริงๆ

โคงะก็เลยบ่นยาวว่าพี่เรย์เป็นแบบนั้นเหมือนกัน ชอบพูดอะไรทำนองนั้นแหละ ทำเป็นคนที่รู้ดีไปทุกอย่าง ตลกละ คิดว่าตัวเองเป็นใคร

ถึงจะเคยเป็นแบบนี้มาก่อน แต่โคงะไม่อยากยอมรับที่พี่เรย์จะมาทำตัวหมดไฟเหมือนคนแก่ถึงวัยเกษียณแล้วไรงี้นะะ แล้วโคงะก็เล่าว่าพี่เรย์พูดอะไรในห้องชมรมตอนนั้น

[ ไปใช้ชีวิตอย่างอิสระตามใจเจ้าได้แล้วเถิด โคงะ เจ้าไม่ต้องถูกข้าผูกมัดไว้อีกแล้ว ]​

"หนอยย แม่งพูดอะไรออกมา จะบ้ารึไงวะ นี่คิดว่าที่ชั้นอยู่ด้วยกันมาตลอดเพราะว่าถูกมันล่ามไว้ด้วยโซ่ตรวนกับปลอกคออย่างไม่เต็มใจรึไง

แล้วทำมาเรียก [โคงะ]​ อย่ามาเรียกชื่อกันง่ายๆสิวะ ทั้งที่.... ทั้งที่ชั้นยังไม่เคยชนะแกได้เลยสักครั้ง
มาเรียกชื่อโคงะนี่อย่างกับคุยเล่นกันอยู่งั้นแหละ อย่ามาล้อเล่นนะ

แล้วคิดว่าที่ชั้นเรียกแกไอ้แวมไพร์มาตลอดนี่เพราะอะไร ชั้นไม่ได้เป็นคนบ้าที่แค่จำชื่อคนอื่นยังทำไม่ได้นะว้อย

แม่งเอ้ย

อ๋อใช่สิ เพราะคิดว่าหลังเรียนจบไป แกกับชั้นก็จะเป็นคนแปลกหน้าต่อกันแล้วสินะ... ไอ้รุ่นพี่ซาคุมะ"

ฮินาตะก็ได้แต่บอกให้รุ่นพี่โอกามิใจเย็นๆ
.
.

ตัดมาที่ห้องสมุด

เคย์โตะเห็นพี่เรย์นั่งอ่านหนังสืออยู่ก็เข้าไปคุยด้วย
ถามถึงเวทีไลฟ์ repayment ที่กำลังจะจัดขึ้นในไม่กี่วันนี่ว่า
ทำไมป่านนี้ UNDEAD ถึงยังไม่สมัครงานนี้อีกล่ะ

พี่เรย์ตอบว่าเรื่องนั้นต้องไปถามวังโกะสิ
ตอนนี้มันเป็นช่วงเวลาที่ไม่ว่ายูนิตไหนๆก็เตรียมเปลี่ยนตำแหน่งลีดเดอร์กันแล้วทั้งนั้น
ไม่ต่างกับตัวเขาหรอกที่ต้องถอยออกจากบทบาทนี้แล้วส่งหน้าที่ให้รุ่นถัดไปรับช่วง

แถมเมื่อครู่ฮาสึมิคุงก็คุยกับอโดนิสคุงอยู่ไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ถามเขาล่ะ
พี่เรย์เห็นจากห้องสมุดว่าเคย์โตะอยู่ชั้นล่างกับคิริวและคุยกับอโดนิสอยู่
ส่วนที่เคย์โตะมาหาพี่เรย์เจอในห้องสมุดได้นี่
ก็เพราะเห็นเขาในห้องสมุดจากชั้นล่างตึกนี่เองไม่ใช่รึไง

เคย์โตะฟังแล้วก็กุมหัวว่า
เนี่ย นิสัยเสียของนายนะซาคุมะคือการที่เอาแต่พูดจาเปรียบเปรยสวยหรูเพื่อหลีกเลี่ยงประเด็นที่จะตอบคำถามจริงๆ
นี่ทะเลาะกับโอกามิเรื่องที่จะให้รับช่วงต่อล่ะสิ
นายก็รู้ว่าโอกามิรักนายมาก กับชั้นน่ะเขาไม่คุยด้วยหรอก

พี่เรย์ก็เลยสารภาพว่า อือ ทะเลาะนิดหน่อยกับโคงะแหละ
ก็ไม่รู้ว่าโคงะโกรธอะไรแต่ฉุนเฉียวหนักจนวิ่งปึงปังออกไป
เขาพยายามจะตามไปเรียกแล้วแต่เหมือนโคงะไม่ได้ยินเขาเลย

เคย์โตะงง
นี่ทำอะไรไปน่ะ นายไปเหยียบหางโอกามิเข้ารึไง
รู้แหละว่านายไม่มีเจตนาร้ายแต่นายน่ะก็ชอบเผลอทำร้ายอีกฝ่ายโดยไม่ตั้งใจเข้าบ่อยๆนะ
นายนี่มันไม่ค่อยเข้าใจหัวใจคนอื่นตามเคย ซาคุมะ

พี่เรย์เหมือนอยากจะค้านเคย์โตะแต่ก็จนคำพูด ยอมรับว่าเคย์โตะพูดถูกแหละแล้วเปิดอัลบั้มภาพที่ตัวเองดูอยู่ในมือให้เคย์โตะดู บอกเนี่ยช่วงนี้คงเพราะกำลังเหงาที่ใกล้จะเรียนจบ เลยมาเปิดภาพเก่าๆรำลึกความหลัง
แล้วเจอภาพตอนที่เขา เคย์โตะ แล้วก็วังโกะสมัยเดดแมนส์ล่ะ นึกว่าภาพจะถูกทิ้งไปหมดซะแล้วสิ

แล้วพี่เรย์ก็พูดถึงการที่เคย์โตะเปลี่ยนไปและเติบโตขึ้นไปจากตอนเด็กๆ
เคย์โตะก็บอกว่า"มนุษย์"น่ะโตขึ้นกันทั้งนั้นแหละไม่เหมือนนายที่เป็น"แวมไพร์"หรอก
และก็ทักว่าแม้แต่แวมไพร์อย่างพี่เรย์ก็ยังคิดที่จะเรียนจบไปสักทีนี่นะ...
แต่การที่พี่เรย์ซึ่งเคยผูกพันกับเรื่องในโรงเรียนมาก ก็คิดจะเรียนจบไปแบบไม่รู้สึกอะไรนี่
เคย์โตะมองว่าพี่เรย์ทำตัวเหมือนตัวละครในการ์ตูนเกินไปนะ
พวกคาร์ประเภทจะไม่อยากผูกพันกับใคร คอยแต่สร้างระยะห่างเพื่อจะไม่ให้ตัวเองต้องมีความรู้สึกผูกพันกับใคร
มันคือความผิดพลาด ไม่สิ...เป็นบาปของนายจริงๆซาคุมะ
เพราะอย่างนี้โอกามิถึงได้โกรธนายไงล่ะ

ตอนท้ายเคย์โตะชวนพี่เรย์ไปทำอะไรสักอย่างบอกว่าถึงซาคุมะไม่อยากไป ชั้นก็ต้องลากนายไปให้ได้ พี่เรย์ก็ดี๊ด๊าเล่นมุขว่าจะชวนไปป่วนโรงเรียนทำตัวเป็นเด็กมัธยมปลายเกเรส่งท้ายกันรึเปล่าน้า //พี่เรย์อ้างอิงถึงตัวตนในอดีตของตัวเองที่เคยเป็นเด็กห้าวๆนั่นแหละ

ต่อมาที่ห้องชมรมดนตรี (วันงานrepayment)

โคงะเห็นยูตะเล่นเครื่องดนตรีก็ยังหงุดหงิดๆไม่เลิก แต่ก็คุยสัพเพเหระไปด้วยกัน
แล้วยูตะก็ทำขนมรสเผ็ด(...)มาให้โคงะเป็นของไวท์เดย์บอกว่าพี่ก็น่าจะชอบมากกว่าของหวานเนอะ
โคงะขอบคุณแล้วบอกไว้กินทีหลังนะกลัวเจ็บคอ เพราะเดี๋ยวช่วงบ่ายจะมีไลฟ์repaymentแล้ว

และโคงะก็มีพวกของเล็กๆน้อยๆมาให้ยูตะฮินาตะกับอันสึด้วย เป็นพวกของประดับน่ารักๆ ที่โคงะอ้างว่าซื้อมาจะใช้เองแต่ไม่เหมาะแนวนี้เลยยกให้พวกนายละกัน
แต่ยูตะก็ดีใจบอกรู้ว่ารุ่นพี่โอกามิไปเดินหาของน่ารักๆมาให้นี่ก็ดีใจแล้วค้าบบ

แล้วก็คุยกันถึงไลฟ์ที่โคงะจะขึ้นช่วงบ่าย ยูตะสงสัยเพราะได้ยินมาจากฮินาตะว่าundeadจะยุบวงนี่ครับ
โคงะบอกก็แค่เตรียมตัวไว้แหละทั้งเพลงกับชุดก็มีหมดแล้ว

แล้วอโดนิสก็โผล่เข้ามาในห้องชมรมดนตรี บอกขอโทษที่มาสาย
โคงะก็แปลกใจแหละเลยถามว่าคนอย่างนายมาสายนี่มีอะไรเปล่า
อโดจังเลยบอกว่าคุยกับโซมะมา(โซมะมีปัญหาในก่อนหน้านี้) โคงะเลยบอกไม่เป็นไรหรอก ไอ้ที่น่าโมโหคือไอ้พวกรุ่นพี่เรามากกว่าไม่รู้หายหัวไปไหน
สงสัยพวกเราคงต้องจัดการกันเองละจากนี้นะอโดนิส


ตัดมาที่ดาดฟ้า

พี่เรย์เพิ่งตื่นจากการบรรทม....บนตักอันสึ (...)
อันสึบอกเมื่อไหร่เอ็งจะลุกๆไปสักที(ล้อเล่น)

พี่เรย์ไม่ลุกไปสักทีอ้างว่าเพราะอันสึเอ่ยปากเองนะว่าอยากหาอะไรมาตอบแทนเขางี้
เขาเลยขอยืมตักอันสึละกันเพื่อพักผ่อนก่อนไปไลฟ์

แต่สุดท้ายยัยพี่ก็ลุกจนได้แล้วบอกเนี่ยดูงานrepaymentที่กำลังจะเริ่มขึ้นจากมุมสูงแล้วสวยงามจริงๆ แล้วนางก็เล่าว่าครั้งนี้เป็นไลฟ์ที่ตัวเอกจริงๆคือเหล่ารุ่นน้องล่ะ
เป็นครั้งแรกที่จะให้พวกรุ่นน้องได้รับงานหลักกันเองทั้งหมดโดยที่พวกรุ่นพี่จะวางมืออยู่ห่างๆ

แล้วพี่เรย์ก็สอนอันสึบอกเราต้องรู้จักเว้นระยะนะคุณหนู
ถึงใจเขาอยากจะช่วยแต่ก็ทำได้แค่เฝ้ามองล่ะนะ

รู้ไหม การเอาตัวเองเข้าไปยุ่งกับชีวิตคนอื่นน่ะ ใจเราก็ได้เข้าไปยึดติดกับเขาไปแล้ว
ยิ่งเข้าไปใกล้มาก ใจเราก็มีโอกาสกระทบกันแล้วบอบช้ำได้ เพราะงั้นพึงระวังไว้จะดีกว่า

จากนี้ไปการเฝ้ามองเหล่าไอดอลในรร.ยูเมะฯจะไม่ใช่หน้าที่ของข้าอีกแล้ว ฝากให้คุณหนูช่วยดูแลด้วย

แน่ล่ะข้าก็เหงาเป็นเหมือนกัน

ในโลกนี้น่ะถึงพวกเราจะต่างใช้ชีวิตของแต่ละคน
แต่เมื่อเหงา เราก็จะเข้าหาใครสักคนเพื่อแบ่งปันความอบอุ่นด้วยกันได้นะ
เราเรียกหาอีกฝ่าย ให้กำลังใจอีกฝ่าย มีกันและกันจนกว่าชีวิตนี้จะสิ้นสุด
นั่นแลคือสิ่งที่เรียกว่ามนุษย์ปุถุชน สิ่งที่ข้าจะเป็นได้เช่นกัน

ดังนั้นข้าถึงดีใจที่คุณหนูเข้ามาช่วยทำให้เข็มนาฬิกาของที่แห่งนี้ได้เคลื่อนไหวไปอีกครั้ง

--วันไวท์เดย์ ณ ลานหน้าน้ำพุ--

โคงะซ้อมกับอโดนิสจนเหนื่อยหอบ แล้วบอกขอพักหน่อย
จากนั้นก็บ่นว่าที่เหนื่อยแบบนี้เพราะไอ้พวกรุ่นพี่หายหัวไปหมดนี่แหละ
แล้วถามอโดนิสว่าป่านนี้ยังติดต่อใครไม่ได้เลยสินะ
ถ้าเป็นรุ่นพี่...ฮาคาเสะก็ว่าไปอย่าง(ที่ทำตัวให้ติดต่อยากบ่อยๆน่ะ)

อโดนิสบอกกับรุ่นพี่ซาคุมะน่าจะเพราะยังกลางวันคงยังไม่ตื่น ส่วนไลฟ์repaymentนี่น่ะมียาวจนกลางคืน เขาก็คงอยากเซฟแรงไว้ถึงตอนนั้นมั้ง ถึงปล่อยให้พวกเราจัดการไปก่อนจนกว่าจะถึงเวลานั้น
แล้วบอกให้โคงะรอจนถึงเวลานั้นละกัน พวกรุ่นพี่จะต้องมาหาพวกเราแน่ๆ

อย่าหมดศรัทธาเพราะรุ่นพี่ไม่ใช่คนประเภทไร้ความรับผิดชอบนี่นา

โคงะรับคำ และพูดต่อว่าพอเหลือแค่พวกเราสองคนแล้วการแสดงมันก็หนักมากจริง
แต่ทั้งโคงะและอโดนิสก็รู้ตัวแล้วว่าตลอดมานี้ได้พวกรุ่นพี่คอยเกื้อหนุนเอาไว้แค่ไหน จุดผิดพลาดอะไรก็กลบเกลื่อนให้

..พวกรุ่นพี่น่ะคอยฝึกพวกเรามาตลอดจนเรามีวันนี้ที่ยืนบนเวทีได้ด้วยลำพังจนได้นะ ถึงจะยังไร้ประสบการณ์และเทียบกับตอนที่มีครบ 4 คนไม่ได้ก็ตาม...
แต่ก็ต้องยอมรับว่ารุ่นพี่สอนพวกเรามาได้ดีจริงๆ

อโดนิสก็บอกเรามาตอบแทนพวกรุ่นพี่ด้วยการแสดงที่จะไม่ทำให้ผิดหวังกันเถอะ

แล้วจากนั้นโคงะก็บอกว่าไหนๆเรายังพักกันอยู่ ขอแวะไปดูพวก2winkแสดงสักหน่อย
อโดนิสเลยขอตามไปด้วย ไหนๆเป็นวันไวท์เดย์ก็มีของอยากจะตอบแทนให้เทมมะ(ra*bits)ด้วย ฟังแล้วโคงะก็นึกออกว่านี่วันไวท์เดย์นี่นะ อโดนิสแซวว่านี่ลืมได้ไง ธีมหลักของไลฟ์วันนี้เลยนะ

แล้วทั้งคู่ก็เตรียมตัวไปกัน
ปลายทางคือโถงแสดงใหญ่ เวที repayment...

ณ เวที repayment (ก่อนที่พวก 2wink จะขึ้นแสดง)

โคงะกับอโดนิสมาทักทายให้กำลังใจพวกยูตะฮินาตะ
ส่วนพวกแฝดก็เริงร่าคุยเล่นกับพวกพี่ๆ และบอกจะใช้โอกาสนี้แสดงเต็มที่ ดึงคนดูมาเป็นfcตัวเองให้ได้ แล้วก็ถามโคงะว่าวงของรุ่นพี่โอกามิคือ DEADMANZ สินะ เห็นคนฮือฮากันน่าดูแต่พวกผมจะไม่ยอมแพ้หรอก

โคงะฟังแล้วก็งง ......
หา วงชั้นคือ UNDEAD พวกแกลืมแล้วเหรอวะ

ฮินาตะเลยบอกว่า เป็น UNDEAD ก็จริงแต่เปลี่ยนชื่อวงและสไตล์การแสดงแล้วชุบตัวเป็นวงใหม่ชื่อใหม่เลยใช่ไหมล่ะครับ
ผมได้ยินคนที่บูธขายของเมาท์กันแบบนี้ ยอดไปเลยนะรุ่นพี่โอกามิที่กล้าทำแบบนี้ นึกว่าจะเอาแต่ทำตัวเป็นหมาหงอยเพราะโดนรุ่นพี่ซาคุมะทิ้งงี้
รู้ไหมผมล่ะไฟลุกเลยพอรู้เรื่องวงนี้ ไม่อยากแพ้อ้ะ

..แต่เอ๊ะ ถ้ารุ่นพี่บอกไม่รู้เรื่อง แล้วDEADMANZคืออะไรล่ะ

โคงะก็งงต่อ แกไม่รู้เรื่องชั้นก็ไม่รู้เรื่องสิ แต่โคงะก็บอกว่าคุ้นๆนะชื่อวงนี้น่ะ อืมมม และอยากจะถามพวกยูตะเพิ่มเติมเกี่ยวกับการที่วงนี้เอา UNDEAD ไปดัดแปลงงั้นเหรอ แต่พวกแฝดต้องขึ้นเวทีซะแล้ว...

จากนั้นโคงะก็เริ่มเข้าโหมดสติแตก ทำไมอะไรๆมันดูวุ่นวายงี้วะะ

ตอนนี้มีคนเอา UNDEAD มาดัดแปลง แล้วเปลี่ยนเป็น DEADMANZ งั้นเหรอวะ
พวกสภานร.ก็อนุมัติเนี่ยนะ แถมยังมี goods มาวางขายที่บูธขายของนี่ด้วย
โคงะหงุดหงิดไปอีกเพราะขนาดไลฟ์ช่วงบ่ายที่เขากับอโดนิสขึ้นแสดงสองคน ยังมีคนมาดูเพราะคิดว่าเป็น DEADMANZ ส่งเสียงเชียร์ผิดวงด้วยซ้ำ พอรู้ว่าไม่ใช่ก็เดินออกไปกันงี้ มันยิ่งทำให้โคงะหงุดหงิดว่าทำไมพวกเขาถึงถูกทำเหมือนเป็นพวกของก็อปวะทั้งๆที่คือตัวจริง

ไอ้พวก DEADMANZ ตอนนี้นี่มันคือใครกัน

อโดนิสเลยถามว่าโคงะไม่รู้จริงๆเหรอว่าคือใคร เพราะอโดนิสค้นในมือถือแล้วรู้ว่าเป็นวงที่เคยมีอยู่ในเมื่อก่อนช่วงนึง โอกามิก็เป็นสมาชิกวงนี้ด้วยนี่นา โคงะเลยยอมรับว่าใช่ เป็นวงที่เคยมีเขา ไอ้แวมไพร์แล้วก็อีกคนนึงอยู่
แต่คนๆนั้นถอนตัวออกไป เหลือตัวเขากับไอ้แวมไพร์นี่ละก็มีอโดนิสกับรุ่นพี่ฮาคาเสะเข้ามา ก็เลยกลายเป็น UNDEAD ในปัจจุบันนี่

DEADMANZ คืออดีตของ UNDEAD
แต่แล้วทำไมป่านนี้ถึงมีคนที่หยิบเอาชื่อวงที่หายไปแล้วกลับขึ้นมาอีกล่ะ

แล้วโคงะก็เจอเข้ากับเคย์โตะพอดี เลยเข้าไปโวยวายว่าเนี่ย เรื่องของ DEADMANZ เป็นฝีมือแกใช่ไหม แกเป็นสมาชิกวงนี้คนนึงก็ต้องรู้เรื่องแน่ๆ

อโดนิสเลยตกใจว่า "อีกคน" ในวงที่ว่าคือเคย์โตะงั้นเหรอ เพราะสไตล์เคย์โตะดูต่างจากรุ่นพี่ซาคุมะสมัยก่อนเอามากๆเลย แต่เคย์โตะกับคิริวกำลังมีปัญหาต้องไปจัดการ(เรื่องของโซมะ) เลยไม่สามารถคุยด้วยด้วย
แล้วบอกโคงะว่าถ้ามีอะไรก็ถาม"เขา"ดูก็แล้วกัน

เขา

และภาพบนเวทีที่โคงะเห็นก็คือรุ่นพี่ซาคุมะ...ยืนอยู่ตรงนั้น

"รุ่นพี่ซาคุม--ไอ้แวมไพร์
ทำไม..ทำไมแกถึงไปทำอะไรอยู่ตรงนั้นวะ

ไม่ได้ยินชั้นรึไง อย่ามาทำตัวเป็นคนแก่หูตึงนะเว้ย
หรือเพราะชั้นยืนไกลจากเวทีเกินไปกันแน่

นี่ไอ้แวมไพร์ คิดจะทำอะไรน่ะถึงทิ้งพวกชั้นไว้นี่
ไม่เคยโผล่หน้ามาเลยสักครั้ง.....
แต่กลับไปยืนอยู่บนเวทีนั่นด้วยชุดแบบนั้นน่ะ"

แล้วเคย์โตะก็อธิบายว่าเดี๋ยวไลฟ์ช่วงค่ำของrepaymentใกล้จะเริ่มขึ้นแล้ว และตอนนั้นสมาชิกของทุกยูนิตที่ได้รับผลตอบรับดี จะได้ขึ้นเวทีช่วงค่ำกัน
และซาคุมะในเวลานี้คือสมาชิกของ DEADMANZ ซึ่งรวมถึงตัวชั้น คิริวแล้วก็ฮาคาเสะ เราต่างทำผลงานได้ดีจนมีสิทธิ์ขึ้นเวทีช่วงค่ำ

แต่พวกนาย UNDEAD ชั้นได้ยินว่าคะแนนไม่ค่อยดี น่าจะไม่ผ่านเข้ารอบช่วงค่ำนะ
ในเมื่อไม่มีคุณสมบัติ พวกนายก็ควรรีบออกไปจากสนามรบแห่งนี้ได้แล้ว

"ว่าไงนะแม้แต่รุ่นพี่ฮาคาเสะก็ร่วมมือด้วย พวกนายวางแผนอะไรกันอยู่"

เคย์โตะหัวเราะแล้วบอกว่าถือว่าชั้นได้เอาคืนเรื่องสมัยS1ก็แล้วกัน
แต่เคย์โตะบอกต้องไปจัดการปัญหาตัวเองแล้ว เรื่องของซาคุมะก็ให้โคงะจัดการเองละกัน

ณ เวทีrepayment

พี่เรย์กำลังยืนครุ่นคิดในภวังค์ตัวเอง
( เหมือนกำลังรอใครสักคน...)​
แล้วก็เป็นพี่คาโอรุโผล่มา
"ขอโทษที่ทำให้รอนะ ซาคุมะซัง~ "

"อะไรกัน คาโอรุคุงหรอกเหรอ"
เรย์ถอนหายใจเสียงดัง

"เอ๊ะนี่ อย่าทำหน้าผิดหวังที่เจอชั้นแบบนั้นสิ"

พี่คาโอรุบ่นทำไมพี่เรย์เย็นชานัก รู้ไหมเขาเจออะไรมา บ่นๆๆ (คือพี่คาโอรุไปสารภาพรักกับอันสึมา55)​ แล้วทั้งสองคนก็คุยกันถึงวงการไอดอลที่รออยู่ข้างหน้า และพี่เรย์บอกถึงแม้ตัวเขาจะตื่นเต้นที่จะได้ไปเผชิญกับความท้าทายในอนาคตแต่ก็ยังมีสิ่งที่เขาต้องเคลียร์ให้ได้ก่อนจะจากไปอย่างหมดห่วงอยู่ดี

แล้วพวกแฝดก็โผล่ขึ้นมาหาพี่เรย์ บอกว่ามาเพื่อเอาของขวัญไวท์เดย์มาให้ และก็ขอบคุณพี่เรย์สำหรับการเป็นรุ่นพี่ที่ดี มอบพื้นที่ให้แก่พวกเขาอย่างอบอุ่นในห้องชมรมดนตรีนั้น ทุกๆวันพวกเขาได้ใช้เวลาอย่่างมีความสุขที่สุดเพราะรุ่นพี่นะ

...พี่เรย์ก็ซาบซึ้งกับเด็กๆกลุ่มนี้
แล้วพวกแฝดก็พูดต่ออย่างเริงร่าว่า...

"แต่ถ้ามีแค่คำพูดอย่่างเดียวก็ไม่ควรค่าจะเรียกว่าของขวัญสิ พวกเราเลยมีของขวัญพิเศษให้แก่รุ่นพี่ซาคุมะด้วยล่ะ

เชิญพบกับแขกพิเศษคนนี้เลยค้าบบ"
.
.
.

"โคงะ"

พี่เรย์ตกใจที่โคงะมายืนตรงหน้าเขา

"รุ่นพี่ซาคุมะ"
โคงะส่งเสียงทักกลับไป

"เดี๋ยว -​--- จะ เจ้าไม่โกรธเหรอที่ข้าเรียกเจ้าว่า... โคงะ "

"ทำไมต้องโกรธวะ ชั้นคือโอกามิ โคงะ ส่วนรุ่นพี่ก็คือซาคุมะ เรย์ นี่คือพวกเราตั้งแต่เจอกันครั้งแรกแล้วไม่ใช่รึไง

แต่เพราะรุ่นพี่ได้กลายเป็นเศษซากที่ไร้ชีวิตชีวา ไม่ใช่รุ่นพี่ซาคุมะคนที่ชั้นชื่นชม ไม่ใช่รุ่นพี่ซาคุมะคนที่เท่ที่สุดในโลก ชั้นก็เลยอาจจะโกรธจนเปลี่ยนวิธีเรียกชื่อ เรียกรุ่นพี่ไปต่างๆนานานั่นล่ะ

แต่ชั้นรู้แล้วว่าถ้าชั้นปล่อยโอกาสนี้ให้หลุดลอยไปจะไม่มีทางอีกแล้วที่ชั้นจะได้กลับไปเรียกพี่ด้วยชื่อเดิมในระหว่างที่พี่ยังเรียนอยู่ที่นี่

แค่คิด ชั้นก็ทนไม่ได้แล้ว... เพราะงั้นชั้นจะเรียกพี่เหมือนเดิมในตอนนี้แหละ จนกว่าจะลงจากเวทีนี่

ไม่สิ ชั้นจะเอาชนะพี่ด้วย
ชั้นจะพิสูจน์ให้พี่เห็นว่าชั้นคนนี้เติบโตขึ้นแล้ว

และจะเรียกพี่ด้วยชื่อเดิมนั่น
จะเรียก รุ่นพี่ซาคุมะ รุ่นพี่ซาคุมะ รุ่นพี่ซาคุมะ ต่อจากนี้และตลอดไปด้วย "

แล้วโคงะก็พูดต่อ

"มันไม่ได้อยู่ในกำหนดของไลฟ์repayment ก็จริงแต่ชั้นขอท้าให้ดวลศึก live show กันบนเวทีนี้

รุ่นพี่จะรับคำท้าไหม

เป็นเพราะพี่ดึงเอา DEADMANZ กลับขึ้นมาจากหลุมฝังศพเองนะ แต่นั่นก็เลยเป็นโอกาสดีที่เราจะได้ยืนประจันหน้ากันจากคนละยูนิต โอกาสที่จะสู้กันจนได้ตัดสินสักที ใช่ไหม "

"เจ้าต้องการเช่นนั้นเหรอ โคงะ

รู้ไหมฮาสึมิคุงช่วยจัดเวทีนี้ให้เตรียมพร้อมเพื่อสิ่งนั้น เพื่อให้ข้าได้เคลียร์สิ่งที่ค้างคาในใจแล้วจะได้ก้าวต่อไปยังโลกใหม่ข้างนอกนั่นอย่างภาคภูมิ

ข้าจะ... ไม่ถอยห่างหรือหักห้ามตัวเองไม่ให้เอื้อมมือไปลูบหัวเด็กน้อยที่รอคอยความสนใจจากข้าอีกแล้ว ข้าจะขอรับผิดชอบในสิ่งที่ตัวข้าได้เริ่มเอาไว้

คึคึ แล้วเจ้าก็สามารถพูดคำท้านี้ออกมาได้จนเกือบวินาทีสุดท้ายนี่ มันจึงไม่ใช่แค่ความต้องการของข้าเพียงฝ่ายเดียวเสียแล้ว

ด้วยเจ้าเอาแต่พูดเสมอว่า ชั้นขอท้า มาสู้กัน แต่เพราะพวกเราอยู่ในยูนิตเดียวกันจึงไม่สามารถทำให้ได้ผลตัดสินแพ้ชนะชัดเจน วันนี้ข้าจึงต้องสวมชุดจากอดีตและมายืนประจันหน้าในฝั่งตรงข้ามกับเจ้าแบบนี้เท่านั้น

มันคือหนทางเดียวที่จะทำได้

... ถึงแม้การที่ต้องแยกตัวเองออกจากโคงะที่น่ารัก จะทำให้ข้าเจ็บปวดและทรมานเหลือล้นยิ่งกว่าฉีกร่างข้าเป็นชิ้นๆก็ตาม...

แต่สุดท้ายเวลาแห่งการลาจากจะต้องมาถึง
และข้าก็ไม่อยากหลงเหลือสิ่งตกค้างในใจอีก

มาเถิด เรามาสู้กันอย่างสมศักดิ์ศรี ได้เวลาเอาจริงแล้วนะ โคงะ"

" เฮอะ ถ้างั้นทำไมฝั่งพี่ไม่เอาจริงก่อนล่ะ
เริ่มจากทิ้งไอ้สำเนียงพูดแบบคนแก่นั่นไปซะเซ่"

"พูดแบบนั้นข้าเจ็บนะ... มันจี๊ดใจ
เอ ไม่ได้ใช้สำเนียงนั่นซะนานต้องพูดยังไงหว่า "

"อย่ามาทำเป็นคนแก่ขี้หลงขี้ลืมเซ่
ไอ้วิธีพูดของพี่มันก็คือสไตล์ที่ชั้นใช้มาตลอดนี่แหละวะ
เพราะชื่นชมพี่มากชั้นถึงได้เลียนแบบวิธีพูดของพี่เนี่ย

... งี่เง่ารึไงวะ ต้องให้พูดออกมาชัดๆใช่ไหม
ว่านั่นแหละเพราะชั้นรักพี่มากขนาดนั้นเลย... ตลอดเวลาที่ผ่านมานี่ "


"อา อย่างนั้นเหรอ นี่ [ชั้น]​ เคยใช้สำเนียงตลกๆแบบนั้นสินะ"
"เออดี นั่นไงก็กลับมาได้ทีละนิดๆแล้วดิ จะทำก็ทำได้นี่หว่า"

แล้วโคงะก็เล่าถึงความลำบากที่กว่าจะขึ้นมายืนบนเวทีนี้ด้วยกันได้ เพราะตอนแรกเคย์โตะบอกคะแนนพวกเขาจะไม่ผ่านเกณฑ์ แต่ไปมามันมีโอกาสผ่านด้วยเสียงตอบรับจากผู้ชมได้ พวกโคงะ อโดนิส และความช่วยเหลือจากtrickstarsกับ2wink โคงะกับอโดนิสก็ผ่านเข้ารอบมาได้ในวินาทีสุดท้ายนี่

อโดนิสขอบคุณว่าเพราะพวกรุ่นพี่สอนพวกเขามาดี ถึงได้มาถึงจุดนี้จนได้ พี่คาโอรุถึงจะดีใจแต่ก็สารภาพว่าไม่คิดว่าพวกนายจะทำได้หรอกนะในภาวะที่ขาด2ตัวชูโรงอย่างเขากับซาคุมะซังเนี่ย แล้วก็เผาพี่เรย์ว่าทั้งที่ไม่น่ามีหวังเป็นแบบนั้น ก็ยังเอาแต่หลั่นล้าพูดแต่เรื่อง"จะได้สู้กับวังโกะแล้ว~ๆ" งี้มันน่าหมั่นไส้จะตาย

พี่เรย์เขินที่ถูกแฉ เลยหลุดบ่นใส่พี่คาโอรุว่า "หุบปากน่า" แล้วก็บอกกับโคงะว่า เขาเชื่อมั่นในตัวพวกเขา2คนนะ คิดอยู่แล้วว่าจะขึ้นมายืนประจันหน้ากันบนเวทีนี้ได้

โคงะบอกเขาไม่ได้ทำโดยลำพัง มีคนคอยช่วยเยอะแยะและที่สำคัญคือรุ่นพี่ที่คอยดูแลเขามาตลอดนี่แหละ เขาถึงอยากจะขอบคุณ

"ชั้นน่ะอยากจะตอบแทนพี่ให้ถึงพริกถึงขิงจนพี่ต้องโอดครวญเลยเหอะ เตรียมใจให้ดีเพราะของขวัญไวท์เดย์น่ะมันต้องคืนให้3เท่าของมูลค่าเลยใช่ไหมล่าา"

"โอย เบามือหน่อยก็ดีนะ อย่าลืมว่ายังไงชั้นก็แก่แล้ว"
"ได้เลย"

แล้วโคงะก็ขอให้พวกแฝดขึ้นมาเป็นกรรมการในศึกนี้
"ดูให้ดีล่ะว่าชั้นตอบแทนได้ 3 เท่าจริงน่ะ"

"เต็มใจแน่นอนเลยค้าบ
พวกเราจะเป็นพ่อสื่อให้พวกรุ่นพี่อย่างดีแน่นอน

รุ่นพี่ซาคุมะ รุ่นพี่โอกามิ
กัดกันให้จมเขี้ยวเลือดอาบไปเลย แล้วก็รักกันให้มากๆนะครับ

เลดี้ส์แอนด์เจนเทิ่ลเมน จะเริ่มแล้วนะครับ
ศึกครั้งแรกและครั้งสุดท้ายของเหล่ารุ่นพี่ที่รักของพวกเรา
จะเต็มไปด้วยเสียงเพลงไปทั้งคืนเลย

อย่างที่เห็นแล้วว่าสองคนนี้เขารักกันหวานชื่นนัก จนผมนึกว่าคืนนี้จะจบลงแค่เรื่องที่ทั้งสองคนเปิดใจกันซะแล้ว แต่คืนนี้ยังอีกยาวไกล มาจับตามองคนทั้งคู่แล้วร่วมกันส่งรอยยิ้มให้กับโชว์ของพวกเขาจนจบกันเถอะครับ

Attention please... "

END.


ปล. ยังไม่จบบ
ขอเพิ่มเติมในสตอรี่ crossroads นิดหน่อยด้วย555

เพราะใน crossroads จะเป็นการเล่าเรื่องย้อนอดีตจากพี่เรย์ในงาน repayment นี่ เราจึงจะได้เห็นซีนเพิ่มเติมว่าระหว่างที่พี่เรย์ยืนรอคนเดียวนั่น มีความคิดอะไรเกิดขึ้นบ้าง ก็ขอเอามาเล่าเพิ่มตรงนี้นะคะ

//////////

ก่อนที่พี่เรย์จะขึ้นเวที repayment พี่เรย์ฝากให้พวกคิริวไปตามพี่คาโอรุกลับมาที่เวทีแหละเพราะพวกคิริว เคย์โตะกำลังจะทิ้งพี่เรย์555ไปหาโซมะที่กำลังอยู่กับพี่คาโอรุ แนวว่าพี่เรย์จะขึ้นเวทีแล้วก็ไม่ควรขึ้นเวทีคนเดียวไรงี้แหละ

แต่ในใจพี่เรย์คือกำลังรอโคงะอยู่ด้วย อย่างที่พวกเรารู้ว่าในเวลานั้นก่อนที่ repayment ช่วงค่ำจะเริ่ม พี่เรย์ยังเชื่อมั่นว่าโคงะกับอโดนิสจะสามารถผ่านเข้ารอบมาได้แล้วก็จะต้องมาตามหาเขา ตรงนี้พี่เรย์ก็มีพูดกับคิริวแบบว่าโคงะเหมือนหมาที่ถูกเจ้าของทำร้ายแล้วก็กำลังจะตามมาเจอตัวเขาเพื่อแก้แค้นแหละ

แล้วระหว่างที่พี่เรย์ยืนรอ นางก็คิดย้อนอดีตไปถึงสมัยcrossroadsที่ยังเป็นเพื่อนกับเคย์โตะ ได้เจอกับโคงะครั้งแรก และการก่อตั้ง deadmanz ...

(เข้าเนื้อเรื่อง crossroads)​

ตัดกลับมาหลังcrossroadจบ

พี่เรย์ก็ยังคิดต่อว่าโคงะจะสามารถมาหาเขา(ที่เวทีrepaymentนี้)ได้ไหมนะ...

แล้วนางก็คิดในใจส่งท้าย

ประมาณว่าคิดถึงอดีตแล้วก็ชื่นชมในคสพ.ระหว่างเขากับเพื่อนๆรอบตัวที่เกิดขึ้น การได้เจอกับเคย์โตะแล้วชะตาพลิกผันต้องแยกจากกันไปคนละทาง มันก็เหมือนcrossroadsอะนะ
เส้นทางบางเส้นที่จะไม่มาบรรจบกันอีกแล้ว
แต่ชีวิตก็ต้องดำเนินต่อ

พี่เรย์คิดถึงตัวเองที่ได้สนุกลิงโลดเต็มที่ในฐานะ"โกะคิจิน" ได้เจออะไรมากมายในชีวิต

แล้วก็คิดถึง...โคงะ
"และเพราะการมีวังโกะที่รักคนนั้นคอยเฝ้ารอข้าอยู่เสมอ
เขารวบรวมเศษซากของเดดแมนส์ไว้โดยที่ไม่รู้เรื่องราวใดๆ ทำให้พวกเราได้กลับคืนชีพมาใหม่ในชื่อ UNDEAD ด้วยกัน และนั่นทำให้ข้าได้ใช้ชีวิตสำราญจนถึงขีดสุด.."

พี่เรย์คิดถึงเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นในcrossroadsก็เหมือนการเล่นตลกของพระเจ้าแต่ก็อาจเป็นของขวัญจากพระเจ้าเช่นกัน นางก็เลยคิดถึงอนาคตอีกว่าไม่รู้จะมีอะไรเกิดขึ้นในอนาคตนะ

แต่ถ้าหากว่า... "พระเจ้าจะสามารถทำคำขอของ"ชั้น"ให้เป็นจริงได้สักครั้ง ชั้นก็ขอล่ะ พระผู้เป็นเจ้า....."

แล้วพี่เรย์ก็ได้ยินเสียงเอะอะมาจากข้างนอกเวที
(น่าจะเป็นตอนที่โคงะมาหาพวกแฝดแล้วเจอว่าพี่เรย์คือdeadmansบนเวทีล่ะนะ)

"เสียงเอะอะดังมาจากข้างนอกฮอลล์
เสียงของวังโกะรึเปล่านะ

อา ...ในที่สุดเจ้าก็ตามข้าจนเจอ
เจ้าหมาได้เติบโตขึ้นเป็นเด็กหนุ่มที่จะทำให้ความปรารถนาของข้าเป็นจริงแล้วสินะ ทั้งที่ตอนเจอกันครั้งแรกเจ้ายังเป็นเพียงลูกหมาที่น่าเอ็นดูแท้ๆ

เพราะอย่างนี้ ชีวิตถึงได้น่าสนุกแบบนี้ไงล่ะ

ยังเร็วเกินไปที่จะตาย...ข้าจะขอสนุกกับชีวิตแบบนี้ต่อไปอีกสักระยะล่ะนะ"

.
.

//จบจริงๆแล้วค่ะ 💕