[Ficlet] 約束 - promise [ThomaTo] (Pg-17)หากมีใครถามว่าความภูมิใจในชีวิตของโทมะคืออะไร เขาตอบได้โดยไม่จำเป็นต้องเสียเวลาคิดว่าคือการได้รับใช้ใกล้ชิดสองพี่น้องตระกูลคามิซาโตะ สำหรับคนต่างชาติในอินาซึมะ ไม่มีอะไรจะเป็นหลักประกันความมั่นคงได้มากไปกว่าการเป็นคนสนิทของผู้นำหนึ่งในสามตระกูลชนชั้นสูงอีกแล้ว

แม้แต่ในสำนักยาชิโระเอง ความสำคัญของโทมะก็เรียกได้ว่าเป็นรองแต่เพียงสองพี่น้องคามิซาโตะเท่านั้น

ด้วยความที่ท่านเจ้าสำนักยาชิโระไม่ใคร่ออกหน้าพบปะผู้คนเท่าใดนัก เรื่องราวของเจ้าตระกูลคามิซาโตะจึงนับเป็นหนึ่งในสิ่งที่ผู้คนหยิบยกขึ้นมาเป็นหัวข้อสนทนา ตั้งแต่รุ่นปู่รุ่นย่าไปจนถึงเด็กตัวน้อยที่วิ่งไล่จับจิ้งจอกหน้าประตูเมือง ความนิยมของสองพี่น้องคามิซาโตะลือเลื่องไปทั่วทุกหมู่เกาะที่กอปรกันขึ้นเป็นอินาซึมะ ด้วยบันทึกเรื่องราวการเดินทางของเจ้าสำนักผู้แทบไม่ได้อยู่ติดที่เสียเท่าใด

แต่แม้จะอยู่ไกลแสนไกล โทมะก็ยังมีวิธีติดต่อกับท่านเจ้าสำนักในยามจำเป็นเสมอ

ต่อให้ใจจริง โทมะอยากติดตามไปอยู่เคียงข้าง อยากแกว่งหอกพุ่งใส่ศัตรูที่บังอาจแม้แต่จะคิดแตะปลายผมสีเงินยวงของเจ้าสำนักยาชิโระ สิ่งที่คามิซาโตะ อายาโตะฝากฝังไว้ก่อนออกเดินทางก็สำคัญมากจนเขาไม่อาจปฏิเสธได้

"อายากะเป็นโลกทั้งใบของฉัน"

เหตุการณ์ในวันนั้นยังแจ่มชัดในห้วงภวังค์ ดวงตากระจ่างใสดั่งวารินทร์คู่นั้นยังคงติดตรึงเช่นเดียวกับน้ำเสียงนุ่มละมุนดุจสายธาร ความอบอุ่นที่ส่งผ่านผิวกายของอายาโตะแผ่ซ่านจากความแนบชิด เส้นผมยาวตรงที่เคลียหัวไหล่เปลือยเปล่า และทิ้งตัวลงมาละเหนือสะโพกคนในอ้อมกอดโทมะ

ความงดงามที่หล่อหลอมรวมกันเป็นคามิซาโตะ อายาโตะเปล่งประกายเจิดจ้าแม้ในยามที่จำเป็นต้องจุดโคมมอบแสงสว่าง แต่ต่อให้เป็นคืนเดือนดับ หรือยามที่เมฆครึ้มบดบังจันทร์เพ็ญ โทมะที่รู้จักทุกซอกทุกมุมของเจ้าสำนักยาชิโระเป็นอย่างดีก็จะยังเห็นได้ชัดเจน

"ปกป้องเด็กคนนั้น เพื่อฉัน เพื่อเราทั้งคู่"

น้ำเสียงที่ใช้วอนขอนั้นนุ่มนวลทว่าแฝงไว้ด้วยความหนักแน่น เป็นดั่งประกาษิตที่คนได้รับบัญชาไม่อาจโต้แย้ง อายาโตะรู้ดีกว่าใครว่าองค์หญิงกระเรียนขาวผู้นั้นเป็นทั้งผู้มีพระคุณและเพื่อนคนสำคัญ เป็นคนที่โทมะพร้อมเอาชีวิตเข้าแลกเพื่อปกป้อง เขาขบกรามอย่างจำอดจำทน ความอุ่นร้อนที่รัดรึงส่วนหนึ่งในตัวเขาไว้กำลังละลายกำแพงความอดทนในใจเขาทีละน้อย

"แต่มันอันตรายเกินไป....อึ่ก..... ข้างนอกนั่--"

คราวนี้เสียงหัวเราะซื่อใสดังที่ข้างหูของผู้ที่ถูกใช้ดั่งม้าศึก เงาร่างสองสายขยับเข้าหากันจนแทบจะกลืนเป็นหนึ่ง ไม่มีผู้ใดแว่วยินเสียงร้องครางอย่างสุขสมปนข่มกลั้นจากชายสองคนในห้อง อาจต้องขอบคุณฟ้าฝนจากโทสะของท่านโชกุนที่ช่วยให้การพบปะในค่ำคืนนี้ของโทมะและอายาโตะเป็นส่วนตัวโดยแท้จริง

"คนที่ไม่เคยเอาชนะฉันได้ซักครั้ง ไม่มีสิทธิ์มาเปลี่ยนความตั้งใจของฉันหรอกนะ"

ช่างเป็นความจริงอันน่าอดสู วิชาหอกของเขาเองก็ได้อัจฉริยะอย่างคามิซาโตะ อายาโตะที่ชำนาญทั้งเพลงดาบและศาสตร์แห่งหอกชี้แนะ การคำรามอย่างหัวเสียแต่ทำอะไรไม่ได้ของโทมะนั้นคงจะน่าเอ็นดูในความคิดของเจ้าสำนักยาชิโระ อีกฝ่ายจึงโน้มหน้าไปจูบหน้าผากเจ้าสุนัขตัวโตขนสีทองในร่างมนุษย์อย่างรักใคร่

อายาโตะรู้อยู่แก่ใจว่าเจ้าของอ้อมกอดแสนหวงแหนคู่นี้อยากอยู่เคียงข้างเขาตลอดเวลา

ทว่าหน้าที่ในฐานะเจ้าตระกูลคามิซาโตะคอยตอกย้ำอยู่เสมอว่าจะมัวเอาแต่ใจไม่ได้

ถ้าพาโทมะไปด้วยทุกครั้ง ใจเขาก็อดห่วงความปลอดภัยของน้องสาวตัวน้อยไม่ไหว เผลอๆจะยิ่งไม่มีกะจิตกะใจจนทำการใหญ่ผิดพลาด

ทุกการกระทำของคามิซาโตะ อายาโตะจะผิดพลาดไม่ได้ เพราะมันเกี่ยวพันกับชีวิตของคนที่อยู่ใต้ปีกของสำนักยาชิโระ

ตราบใดที่เมฆหมอกแห่งภัยพาลยังคงไม่ลอยหายไปจากผืนฟ้าอินาซึมะ เขาจะไม่หยุดการเดินทางไว้เท่านี้ เพื่อน้องสาวอันเป็นที่รัก เพื่อเหล่าคนสำคัญที่ล่วงลับและที่ยังคงอยู่

"อย่าห่วงไปเลย ฉันสัญญาว่าจะรีบกลับมา"

มือขาวแทบจะส่องแสงได้ของอายาโตะแตะตรงแก้มสากของหนุ่มรับใช้คนสนิท บังคับอย่างนุ่มนวลให้เงยหน้าขึ้นมอง โทมะช้อนสายตามองนายท่านผู้เป็นดั่งเจ้าชีวิตของเขาด้วยดวงตาสีเขียวแฝงนัยตัดพ้อ ไม่ว่าครั้งไหนๆ อายาโตะก็จะคอยคัดค้านไม่ให้เขาติดตามไปด้วยเสียทุกที มันทำให้คนรออยู่ข้างหลังร้อนใจเจียนคลั่ง ทว่าทุกครั้งเขาก็ไม่เคยเถียงอายาโตะได้เลย

อาจเพราะความไว้เนื้อเชื่อใจที่อีกฝ่ายมอบให้ และสิ่งนั้นเองที่มอบความหมายในการมีชีวิตอยู่ให้เขา

"เพราะบ้านของฉันก็คือที่ที่มีนายกับอายากะอยู่ด้วย..."

....

สำหรับคนที่พูดไว้เสียลึกซึ้งปานนั้น คามิซาโตะ อายาโตะดูจะไม่เป็นโรคคิดถึงบ้านอย่างที่ใครต่อใครเป็นกันเวลาออกเดินทางไกล

ในจดหมายที่ส่งผ่านวิธีพิเศษของอินาซึมะเต็มไปด้วยเรื่องราวการผจญภัยและ 'วีรกรรม' ที่เล่าผ่านสายตาของลูกน้องในสังกัดโทมะที่เดินทางติดตามเจ้าสำนักยาชิโระไปด้วย เขาเคยสั่งไว้ว่าให้เล่าทุกเม็ด หน้ากระดาษจึงยาวเหยียดไปถึงสี่ห้าหน้า แต่อย่างไรก็ไม่อาจบรรเทาอาการ 'ขาดอายาโตะ' ของชายหนุ่มได้

สีหน้าละเหี่ยใจหลังอ่านจบดูจะเรียกรอยยิ้มหลังพัดกระดาษขององค์หญิงกระเรียนขาว เสียงหัวเราะใสกระจ่างของเธอนี่เองที่ปลุกโทมะให้รู้สึกตัวว่าไม่ได้อยู่คนเดียว เวลานี้ลานพักสำหรับนั่งดื่มชาของตระกูลคามิซาโตะมีคนบางตาไปมากแล้วเพราะเป็นเวลาใกล้เลิกงาน นับเป็นความโชคดีที่โทมะยังพอรักษาภาพลักษณ์ตัวเองไว้ได้

"คราวนี้ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะกลับมาอีกหรือคะ"

การได้ดื่มชาที่องค์หญิงกระเรียนขาวรินให้นั้นนับเป็นสิทธิพิเศษของคนสนิท และโทมะก็นับเป็นหนึ่งในกลุ่มคนจำนวนน้อยเหล่านั้น ชาข้าวรสขมยังเทียบไม่ได้กับความคิดถึงที่แน่นในอก ท่าทางหางลู่หูตกของคนสำคัญของพี่ชายทำเอาอายากะถอนหายใจตาม แม้ว่าดวงตากลมสวยจะเผยความสนุกสนานก็ตามที

อา...อยากรีบเล่าให้โยอิมิยะซังกับโคโคมิซังฟังเร็วๆจัง บางทีอาจจะได้ฟังทฤษฎี()ใหม่ๆจากทั้งสองคนก็ได้

"เริงร่าอย่างกับนกแตกรังเลยเชียวล่ะ ท่านพี่ของคุณหนูน่ะ"

ข้าวเกรียบรสโปรดถูกจับใส่ปากแล้วตามด้วยเสียงเขี้ยวอย่างเกรี้ยวกราด ราวกับโทมะได้ระบายความคันเขี้ยว()ไปกับสิ่งนั้นแทนพี่ชายเธอไม่มีผิด องค์หญิงกระเรียนขาวผู้สง่างามในยามนี้กลับมีประกายตาซุกซนและไม่ลังเลที่จะเอ่ยแซวคนสำคัญของเธอและพี่ชาย

"ช่วยไม่ได้นี่คะ ท่านพี่ก็เป็นแบบนี้มาแต่ไหนแต่ไรแล้ว คนที่รู้ว่าเขาเป็นแบบนี้แต่ก็ยังรออย่างจงรักภักดีต่างหากล่ะที่ต้องทำใจรับให้ได้"

ฝีมือเพลงดาบของตระกูลคามิซาโตะดูจะคมได้ไม่เท่าวาทศิลป์ เล่นเอาคนที่แพ้ทางทั้งคนพี่คนน้องได้แต่หัวเราะแห้งแล้วพับจดหมายเก็บกลับเข้าซองอย่างเดิม ทว่าสายตาสนใจใคร่รู้ของคุณหนูใหญ่ก็ทำให้เขาเปลี่ยนใจและยื่นส่งให้เธอไปโดยไม่ต้องร้องขอ

"อดทนรออีกหน่อยนะคะโทมะซัง" ท่านหญิงกระเรียนขาวเอ่ยปลอบพลางแตะที่ต้นแขนของผู้ติดตามหนุ่มคนสนิท "ท่านพี่เป็นคนรักษาสัญญาเสมอ เขาจะต้องกลับมาหาพวกเราอย่างแน่นอน"

ปฏิเสธไม่ได้ว่าสองพี่น้องคามิซาโตะนั้นคล้ายคลึงกันอย่างมาก ยิ่งอายากะเติบโตขึ้น เขายิ่งเห็นเค้าหน้าของอายาโตะในตอนอายุเท่านี้ และสิ่งนั้นเองที่ทำให้ความคิดถึงยิ่งทบทวี ต่อให้เหมือนแค่ไหนก็ไม่มีใครแทนใครได้ โทมะผู้ตั้งมั่นกับการอยู่รับใช้ใกล้ชิดสองพี่น้องคามิซาโตะจึงได้แต่โอบกอดคำสัญญาและการปลอบโยนนี้ไว้ จนกระทั่งวันที่การรอคอยสิ้นสุดลง

ก่อนที่วันนั้นจะมาถึง เขาจะต้องเก่งขึ้นกว่านี้ เพื่อที่จะเป็นชายที่คู่ควรกับความไว้วางใจที่ได้รับ

"ถ้าอ่านจบแล้ว....สนใจมาประลองกันสักรอบไหมครับคุณหนู"


End \(^∆^ )/