You are my Jackal (TouRei)FanFic : Touichirou x Reigen (NC-18)

“ 𝑌𝑜𝑢 𝑎𝑟𝑒 𝑚𝑦 𝐽𝑎𝑐𝑘𝑎𝑙 二.五 ”
; ฝั่งด้านของโทอิจิโร่

ไม่อยากจะเชื่อเลย ว่าฉันใช้พลังจิตโจมตีกับหมอนี่เข้าอย่างจังๆ หวังว่าถ้าเจ้านี่ตื่น คงจะไม่ได้คิดมากอะไรกับฉันหรอกนะ

ตลอดระยะเวลา 1เดือนที่ผ่านมา ฉันเริ่มรู้สึกอะไรบางอย่างกับเจ้านี่เข้าแล้ว ทั้งๆที่ตอนแรกฉันเคยโมโหแท้ๆ แต่ฉันก็ไม่อยากเปิดเผยให้เห็นหรอก

ทุกอย่างในห้องเริ่มมันเงียบลง เหมือนกับว่าตอนนี้ไม่มีเสียงอะไรแล้ว แม้แต่เสียงหายใจก็เงียบสงัดมาก โทอิจิโร่เริ่มค่อยๆนั่งลง แล้วโน้มตัวลงไปยังร่างของเรย์เก็นอย่างช้าๆ

" ฉันยอมรับ ว่าตลอด 1เดือนที่ผ่านมา ฉันไม่แสดงออกให้ชัดเจนขึ้นอีก แต่ว่า.. "

" ความรู้สึกของฉันมันคือของจริง ฉันปฏิเสธไม่ได้ "

" ฉันอยากบอกกับแก แต่ถ้าให้บอกตรงๆคงจะไม่ใช่ตัวฉัน ใช่แล้ว ฉันเลยเลือกที่จะพาแกมายังห้องนี้ไงล่ะ "

พอว่าจบ โทอิจิโร่ก็ค่อยๆโน้มตัวลงไป จนปากทั้งสองเริ่มประกบกัน เสียงหัวใจของโทอิจิโร่มันเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ

ผู้ใช้พลังจิตที่น่าเกรงขามและดูเป็นคนเลือดเย็นคนนี้ กลับต้องมามีความรู้สึกกับคนธรรมดาพรรคนี้น่ะหรอ มันชั่งน่าอายและน่าสมเพชอะไรขนาดนี้นะ

ลิ้นของโทอิจิโร่เริ่มสอดเข้าในช่องปากของเรย์เก็นอย่างช้าๆ เขาค่อยๆตวัดลิ้นไปมา จนทุกอย่างเริ่มเปียกชุ่มขึ้นอีก จนสักพักโทอิจิโร่กค่อยๆถอนจูบออก

" อ่าาา.... "

" ทุกอย่าง..มันหวานไปหมด "

ลมหายใจจากเสียงหอบของเขาตอนนี้เริ่มหนักขึ้นเรื่อยๆ หัวใจของเขาเองก็เต้นจนแทบจะระเบิดแล้ว ตอนนี้เขาก็แทบจะเริ่มควบคุมอะไรไม่ได้แล้ว

โทอิจิโร่ค่อยๆพลิกตัวจองเรย์เก็น แล้วเปลื้องผ้าของเรย์เก็นออกทีละนิด ยอด-อกของเรย์เก็นก็เป็นสีแดงชมพูก่ำๆ โทอิจิโร่เห็นแล้วก็เริ่มทนไม่ไหวอีก จึงค่อยๆโน้มตัวก้มลงดูดตรงยอด-อกของเรย์เก็น

เขาดูดสลับกับเลียอย่างรุนแรง ถ้าเรย์เก็นยังตื่นอยู่ คงจะพยายามจะดันหัวให้โทอิจิโร่หยุดอย่างแน่นอน

" อ่าาา...อ๊าา "

เสียงครางที่เริ่มดังปนกับเสียงลมหายใจหอบของเรย์เก็นมันเริ่มดังขึ้นนิดหน่อย ในขณะที่ยังสลบอยู่ก็ยังรู้สึกได้อยู่สินะ พอโทอิจิโร่ได้ยินเข้า ก็เริ่มเกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกขั้น

โทอิจิโร่เริ่มปลดกางเกงของเรย์เก็นออก จนได้เห็นแกนกายของเรย์เก็นที่ยังไม่ตื่นเต็มตัว เขาค่อยๆยื่นมือจับแกนกายของเรย์เก็นอย่างนิ่มนวล มันช่างอุ่นและนุ่มมาก

" อยากจับมากกว่านี้ "

เขาพูดออกมาด้วยความหิวโหย มือของเขาก็เริ่มขยับขึ้นลงเป็นจังหวะ จากช้าไปเร็ว แกนกายของเรย์เก็นเองก็เริ่มตื่นตัวขึ้นมา แต่ของโทอิจิโร่เองก็ตื่นตัวขึ้นมาเช่นกัน

โทอิจิโร่ชักจะเริ่มทนไม่ไหวแล้ว จึงเริ่มควักแกนกายที่กำลังแข็งตัวของตัวเองออกมาจากกางเกง แกนกายของโทอิจิโร่มันใหญ่กว่าของเรย์เก็นมาก และมันเองก็เริ่มกระตุกเบาๆด้วย

" อ่าา "

เสียงหอบเริ่มดังขึ้นเรื่อยๆ มือของโทอิจิโร่ยื่นไปจับหัวของเรย์เก็นเบาๆ แล้วกดเข้าแกนกายของเขาเอง ชั่งเป็นความรู้สึกที่ดีและอุ่นมาก เขาโยกไม่หยุดเลย มันรู้สึกดีเกินกว่าจะอธิบายได้

" ฉัน....ไม่ไห..วแล้ว "

เอวและมือของโทอิจิโร่เริ่มขยับแรงและเร็วขึ้นเรื่อยๆ ชักจะเริ่มตื่นเต้นจนหยุดไม่อยู่แล้ว สักพักแกนกายก็เริ่มปล่อยน้ำกามออกมา แน่นอนว่าแกนกายโทอิจิโร่ยังอุดอยู่ในปากของเรย์เก็น จนน้ำกามของโทอิจิโร่นั่นไหลเข้าปาก และไหลลงคอลงไป

" แค่กๆ แค่ก "

เรย์เก็นที่ยังคงนอนสลบก็สำลักน้ำกามออกมา โชคดีที่ยังไม่ตื่นจริงๆ ทำเอาโทอิจิโร่ตกใจนิดหน่อย น้ำกามที่เปื้อนใบหน้าและหน้าอกของเรย์เก็นนั้น ทำเอาเรย์เก็นดูเซ็กซี่ขึ้นหลายเท่าเลยแฮะ

" อยากทำ.... "

" อยากทำแล้..ว "

ในหัวของโทอิจิโร่ตอนนี้มันเริ่ถมขาวโพลน เกินต้านทานของเขาไปแล้ว เขายกขาของเรย์เก็นขึ้น จนเห็นรูรักสีชมพูปนแดงก่ำ เหมือนกับสียอด-อกของเรย์เก็นเลย

เขาค่อยๆเสียบแกนกายเข้าไปในรูรักอย่างนุ่มนวล จนสุดลำ มันแน่นมาก จนรู้เลยว่านี่เป็นครั้งแรกแน่ๆ แน่นจนชักจะไม่ไหวแล้ว โทอิจิโร่เริ่มขยับเอวในความเร็วกลางๆ ยิ่งขยับ ข้างในมันยิ่งแน่นขึ้น ทำเอาอย่างขยับเอวแรงๆและเร็วๆเลย

" มันแน่น..แน่นมาก ชอบ ชอบที่สุดเล..ย "

" หยุดไม่อยู่แล้ว..อ่าาา "

เป็นคำพูดที่ฟังแล้วรู้เลยว่าชอบแค่ไหน ถ้าเรย์เก็นตื่นอยู่ คงตอบกลับไปแน่ๆว่าชอบแค่ไหน

" อืมมม.....อ่าาา อ๊ะ อ่า.. "

เสียงครางของเรย์เก็นเริ่มเล็ดลอดออกมา ถึงแม้เจ้าตัวจะยังนอนสลบไม่รู้เรื่องอยู่ แต่ความรู้สึกที่มีแกนกายอยู่ในร่างกายเขา มันทำเอาทนที่จะร้องออกมาไม่ได้เลย

โทอิจิโร่เริ่มโยกเอวแรงและเร็วขึ้น เสียงเนื้อที่กระทบกันก็ดังและเร็วขึ้นด้วย ที่ถ้ามีคนเดินผ่านไปมา คงแอบได้ยินอยู่เบาๆบ้างแหละ

เรย์เก็นเริ่มได้สติขึ้นมา ตาสลืมสลือตื่นจากการนอนสลบ ทันทีที่เขาเริ่มตื่น เขาก็สัมผะสได้ถึงแกนกายอุ่นๆอยู่ในตัวเขาอย่างชัดเจนขึ้น พอโทอิจิโร่เห็นว่าเรย์เก็นเริ่มตื่นแล้ว ก็โยกเร็วและแรงขึ้นอีก

" อ๊าาาา พ..พอ มันมาก....ไปแล้..อ๊าา "

ถึงพูดไปก็คงไม่เข้าหูโทอิจิโร่หรอก ตอนนี้โทอิจิโร่ไม่สนอะไรแล้ว นอกจากความรู้สึกที่เขาอัดอั้นมาตลอด 1เดือน

ตอนนี้เรย์เก็นเองก็เริ่มคุมตัวเองไม่อยู่แล้ว ทุกอย่างในหัวมันขาวโพลนไปหมด แกนกายของโทอิจิโร่ก็ดันเข้ามาโดนจุดสุดยอดของเรย์เก็นอีก มันรู้สึกดีเกินคาด ถึงจะเริ่มรู้ตัวว่าตอนนี้กำลังโดนข่มขืน แต่มันห้ามตัวเองไม่อยู่แล้ว

" ฉัน....ใกล้เสร็..อ๊ะะ ใกล้.. "

" ฉันเองก็ด้วย..... "

ทั้งสองพูดเสร็จ มือของโทอิจิโร่ก็จับแกนกายของเรย์เก็น แล้วชักขึ้นลงเร็วๆ ยิ่งทำแบบนี้ เรย์เก็นก็จะรู้สึกดีขึ้นไปอีก

หน้าของเรย์เก็นแดงฉานเอามากๆ ตาเริ่มลอย เหมือนคนควบคุมตัวเองไม่ได้ จนสุดท้ายทั้งเรย์เก็นและโทอิจิโร่ก็ปล่อยน้ำกามออกมาทั้งคู่ น้ำกามของเรย์เก็นมันเปื้อนบนตัวเรย์เก็นหมดเลย ส่วนโทอิจิโร่ ก็ปล่อยน้ำกามเขารูรักของเรย์เก็นจนสุด ถึงจะล้นออกมาหน่อยๆก็ตาม

ทั้งคู่ล้มลงไปนอนหอบข้างกันด้วยความเหน็ดเหนื่อย และด้วยความที่เรย์เก็นเหนื่อยมาก จึงนอนสลบลงไปอีกครั้ง โทอิจิโร่ที่เห็นว่าเรย์เก็นนอนสลบลงไปด้วยความเหน็ดเหนื่อยแล้ว จึงค่อยๆลุกขึ้นมาอยู่ในท่านั่ง แล้วหันไปมองเรือนร่างเรย์เก็นที่เปื้อนน้ำกามอยู่

" ฉันอยากทำต่อ.... "

โทอิจิโร่บ่นพึมพำเบาๆ ก่อนที่ตะเริ่มจัดหนักกันอีกครั้ง จะตื่นหรือไม่ตื่นก็ไม่สน เพราะเขาอยากปลอดปล่อยยังไงล่ะ จนสุดท้ายก็พูดออกมาคำหนึ่ง ที่คนแบบเขาไม่ควรจะพูดออกมาเลย








" ชอบนะ....เรย์เก็น อาระทากะ "