我是凪诚士郎诚100人　　“呜哇——玲王的公寓好豪华。”

　　我抓着背包的肩带，站在廊桥外围，衷心地赞叹道。若只是在繁华拥挤的东京安家置业，买下公寓的其中一层，对于年薪已经超过10亿円的我来说完全是小菜一碟。但玲王拥有的却是这一整栋40层的高级公寓——刚刚得知这个消息的我不禁瞪大了双眼。

　　作为已经继承了部分家业，坐到了御影集团子公司的社长之位的玲王，公寓或应大概算是基础的必需品吧？玲王是不会为了钱烦恼的类型，虽然是有钱的公子哥，但又不会显得傲慢，这也是我跟他相处得好的理由之一。

　　就像现在一样，玲王热情地招待了我。“凪还是一直没变呢，高中的时候每次去御影宅都这么说……不过，为什么突然要来我家呢，真的把我吓了一跳。”

　　玲王的目光在我的书包上扫了一圈，我不太明白是什么意思，呆呆地回望过去时，玲王又马上变回了平常的样子。

พูดถึงฉากแรกที่จาฮากับซอลยองเจอกันแล้วทั้งสองคนมองอีกฝ่ายเป็นปรปักษ์มากๆ จนกระทั่งเกือบจะฆ่ากัน

มุมที่ซอลยองมองจาฮา คือผู้ชายแปลกๆที่จู่ๆก็โผล่มาแถมมีปราณของฮวารังกับปราณมืด (ปราณปีศาจ ปราณดำ ไม่รู้ว่าควรใช้คำไหนแต่เอาเป็นว่าคือคำเดียวกัน) น้องคิดทันทีว่าคนๆนี้น่าจะเป็นอดีตฮวารังที่ตกลงสู่ความเสื่อมไปแล้ว ไม่มีเหตุผลที่จะเชื่อใจเลย อันนี้ชัดสุดๆ จาฮาโผล่มาด้วยบทบาทตัวอันตราย+คนที่มีแนวโน้มว่าจะเป็นตัวร้ายจัดๆ