ถึงเขาคนนั้น​ ที่ยืนอยู่หลังรั้วลวดหนาม​ผมเจอแทฮุนครั้งแรก​ หลังรั้วลวดหนามนั้น

ณ​ วันหนึ่งในช่วงฤดูร้อน​ ผมบังเอิญเดินผ่านบ้าน​หลังหนึ่ง​ที่มีลวดกั้น​ แทฮุนยืนอยู่อีกฝั่ง​ เขามองผมด้วยดวงตาเรียวเล็กสีนิล​ แทนการส่งเสียงเรียก

ผมมองสำรวจอีกฝ่ายที่คาดว่า​ น่าจะรุ่นราวคราวเดียวกัน​ เป็นเพียงเด็กวัยมัธยม​ สวมเสื้อนักเรียนที่ปักชื่อของเขา​ และใส่เสื้อกันหนาวตัวโคร่ง​ แม้ว่าจะอากาศร้อนก็ตาม