พูดถึงฉากแรกที่จาฮากับซอลยองเจอกันแล้วทั้งสองคนมองอีกฝ่ายเป็นปรปักษ์มากๆ จนกระทั่งเกือบจะฆ่ากัน

มุมที่ซอลยองมองจาฮา คือผู้ชายแปลกๆที่จู่ๆก็โผล่มาแถมมีปราณของฮวารังกับปราณมืด (ปราณปีศาจ ปราณดำ ไม่รู้ว่าควรใช้คำไหนแต่เอาเป็นว่าคือคำเดียวกัน) น้องคิดทันทีว่าคนๆนี้น่าจะเป็นอดีตฮวารังที่ตกลงสู่ความเสื่อมไปแล้ว ไม่มีเหตุผลที่จะเชื่อใจเลย อันนี้ชัดสุดๆ จาฮาโผล่มาด้วยบทบาทตัวอันตราย+คนที่มีแนวโน้มว่าจะเป็นตัวร้ายจัดๆ

オメガバどひふ※

初めて巣作りをした一二三が招き入れてくれた巣は、外界から守られたような深い安心感があった。一二三匂いも篭って逃げていかない。
独歩は一二三の匂いを取り込むように深く吸い込むと、意識がとろとろ溶け始めたのが分かった。早くΩを、番を、一二三を抱きたいと、目の前の一二三を勢いよく引き寄せ搔き抱いた。
「んぐっ、独歩……嬉しい。あ、ふふ、先にお疲れ様だったな」
一二三は気付いたように独歩の首元に擦り付いた。そこにはまだかっちり締められたネクタイが。
独歩はまだ帰ってきたばかりで、外の様々な匂いが入り混じって付着していた。 取引先の病院の消毒の匂い、昼に食べたお弁当の匂い、デパ地下のお惣菜、何種類かのアロマ、都会の喧騒を生み出す行き交う車の排気、走って帰ってきた汗の匂い。