I wish 「Happy　Birthday！ 父さん！」

　クラッカーの音に父さんはぎゅっと目を瞑る。銃を扱っていたくせに、クラッカーは違うんだと身構える癖は昔から変わってない。僕の手元から飛び出した紙テープがはらはらと床に落ちた頃、ようやく細く目を開ける。
　僕が小さい頃も、目を瞑りながら父さんが鳴らしてくれるのをじっと見ていた。お誕生日おめでとうって言いながら、僕の誕生日を祝ってくれる父さん。
　普段あれだけ強い父さんにも苦手とするものがあって、普段あれだけカッコいい父さんでも怖いと思うこともあるんだっていうのが不思議だった。僕だけが知ってる父さんの顔が見れるこの日が、幼い僕には特別で、待ち遠しかった。

「はい、ロナルドくんの誕生祝い特製から揚げ」

พูดถึงฉากแรกที่จาฮากับซอลยองเจอกันแล้วทั้งสองคนมองอีกฝ่ายเป็นปรปักษ์มากๆ จนกระทั่งเกือบจะฆ่ากัน

มุมที่ซอลยองมองจาฮา คือผู้ชายแปลกๆที่จู่ๆก็โผล่มาแถมมีปราณของฮวารังกับปราณมืด (ปราณปีศาจ ปราณดำ ไม่รู้ว่าควรใช้คำไหนแต่เอาเป็นว่าคือคำเดียวกัน) น้องคิดทันทีว่าคนๆนี้น่าจะเป็นอดีตฮวารังที่ตกลงสู่ความเสื่อมไปแล้ว ไม่มีเหตุผลที่จะเชื่อใจเลย อันนี้ชัดสุดๆ จาฮาโผล่มาด้วยบทบาทตัวอันตราย+คนที่มีแนวโน้มว่าจะเป็นตัวร้ายจัดๆ