だって、ずっと前からだって、ずっと前から


｢ママっ！みけじママっ！おれ恋人ができたんだ！｣
｢え｣

何気ない日常に突如訪れた青天の霹靂。
にこにこと楽しそうに話すレオを前に斑はうんうんと適当に相槌を打つ。
悲しきかな。
取り繕うのが上手いと自負のある俺は上辺だけの当たり障りない言葉を即座に口からぽろぽろとこぼして祝福出来てしまう。どんなに悲しくても、だ。
親友として、とても喜ばしいことだなあ！
ありがとう、ママ！
その内どこからか遠くでガラガラと何かが崩れていく音がぼんやりと聞こえてきて、そこで俺は心を殺すことに長けていて良かったなあ…と過去と生い立ちに初めて感謝したのであった。




だって、ずっと前から ／ karia




｢好きだったのになあああああああああああああああ〜〜〜〜〜〜〜〜〜〜〜〜〜〜〜〜〜〜〜！！！！！！！！｣

พูดถึงฉากแรกที่จาฮากับซอลยองเจอกันแล้วทั้งสองคนมองอีกฝ่ายเป็นปรปักษ์มากๆ จนกระทั่งเกือบจะฆ่ากัน

มุมที่ซอลยองมองจาฮา คือผู้ชายแปลกๆที่จู่ๆก็โผล่มาแถมมีปราณของฮวารังกับปราณมืด (ปราณปีศาจ ปราณดำ ไม่รู้ว่าควรใช้คำไหนแต่เอาเป็นว่าคือคำเดียวกัน) น้องคิดทันทีว่าคนๆนี้น่าจะเป็นอดีตฮวารังที่ตกลงสู่ความเสื่อมไปแล้ว ไม่มีเหตุผลที่จะเชื่อใจเลย อันนี้ชัดสุดๆ จาฮาโผล่มาด้วยบทบาทตัวอันตราย+คนที่มีแนวโน้มว่าจะเป็นตัวร้ายจัดๆ