Đỏ tươi như máu, và đen thẫm từ những linh hồn tội lỗi đến địa ngục cũng chẳng cách nào tẩy trừ. Sắc thái mãnh liệt đến như vậy, rất thích hợp cho một gương mặt lạnh lùng xa cách. Norton Campbell, ma mới vừa gia nhập trang viên gần đây, đã ngầm đưa ra kết luận.
Aesop Carl, một tẩm liệm sư lầm lì, chẳng thích giao tiếp là bao. Khẩu trang đen đinh tán óng ánh sắc bạc bén nhọn. Đồng tử đỏ trên nền mắt đen sâu thăm thẳm. Bất giác hắn nghĩ, sắc màu đấy sinh ra là dành riêng cho anh rồi.

　シンクレアの部屋は彼の礼儀正しさを反映するかのようにすっきりと片付いていた。私が適当な椅子を持ってきてベッドの傍に腰を下ろすと、ベッドに横たわっているシンクレアが恐縮するように体を縮める。
「あの……すみません、付き合わせて。ご迷惑じゃないですか……？」
〈いや、構わないよ〉
　足が痛くて眠れないのだと、シンクレアがそう訴えて私を訪ねてきたのは夜更けのことだった。外傷はなさそうに見えたが、内側が傷ついているのかもしれない。そう思って時計を回してみたものの、シンクレアの痛みが治まることはなく、私の能力が欠落してしまったのかと焦りながらファウストに診てもらえば、少し遅い成長痛との診断だった。
　イサンの船酔いに関してもそうだったが、本人の体質から生じる苦痛に関しては、私の時計は意味を成さない。回せばその瞬間だけは楽になるものの、結局は原因を取り除くことができないのでまた新たに苦痛が生まれてしまう。私にはどうしようもないし、責任があるわけでもないのだが、彼らの苦痛を治癒ことができないというのはどうも申し訳なく感じてしまう。