Obbligateเปิดมาที่ช่วงปัจจุบันตอนเดือน1
อิบาระต้อนรับทุกคนสู่คอสโปรที่เต็มไปด้วยความรัก จนฮิโยริกับจุนคุงงงว่าหัวไปกระแทกอะไรมารึป่าว

อิบาระก็บอกช่วยไม่ได้นี่นา คอสโปรมีโปรเจคโรงเรียนฝึกเพื่อเพิ่มความแข็งแกร่งของไอดอลสังกัดคอสโปร(comp) จุนคุงก๊ถามนางิสะว่าทำไมถึงเข้ารร.ชูเอทสึทั้งๆที่ยูเมะซากิกฎของรร.อะไรต่างๆก็อ่อนกว่าแท้ๆ แต่นางิสะตอบแค่มีเหตุผลหลายๆอย่าง

ส่วนจุนที่เข้าเรเมย์ก็เพราะค่าเทอมถูกกว่าเลยไม่มีทางเลือก อิบาระหลังจากแซะยูเมะซากิว่า ตามที่เอย์จิบอกไม่ว่าจะกระจอกแค่ไหนก็เป็นไอดอลได้ แต่โปรเจคcompคือมีไว้บอกว่า ถ้าเลือกเรเมย์หรือชูเอทสึต่างหากถ็งจะเป็นไอดอลที่สุดยอดได้

ส่วนจุนก็บ่นๆว่าแต่เรเมย์นี่ ชีวิตของจุนคุงก่อนที่โอฮี่ซังจะมาเจอ ชีวิตจุนคุงคือเลวร้ายมากๆ

ตัดไปที่3ปีก่อน จุนโดนรุมต่อยจากนร.ชั้นพิเศษหลายคน
จุนคุง : แบบนี้ยกโทษให้ไม่ได้ ต้องไปฟ้องใครได้บ้าง อาจารย์ ตำรวจ พระเจ้าหรือไง

นอกจากจุนยังมีนร.คนอื่นที่โดนรุมกระทืบด้วย แต่นร.คนนั้นกลับบอกกับจุนว่าไม่จำเป็นต้องสงสาร เพราะนี่เป็นค.ผิดของเค้าเอง โดนแบบนี้ก็เป็นเรื่องปกติ ชินกับการโดนต่อยโดนเตะแล้ว

จุนก็โมโห อะไรคือชินแล้ว เจ็บก็คือเจ็บ เป็นแผลก็เป็นแผล จะมาชินได้ไง(จุนตอนนี้ใช้ภาษาพูดไม่เหมือนปัจจุบัน พูดด้วยภาษาที่ไม่ใช่รูปสุภาพ แต่เหมือนรู้ตัวทีหลัง เลยพยามลงท้ายด้วยคำสุภาพอยู่ น่าจะกำลังปรับตัวให้ใช้ภาษาที่สุภาพ)
จุน:ความจริงแล้วไม่ถนัดภาษาสุภาพหรอก กับคนที่ไม่ได้นับถือ ก็ไม่อยากจะสุภาพด้วยหรอก

จุนคุงก็เซ็งที่โดนเอาเรื่องตั้งแต่เข้าเรียนวันแรก รุ่นพี่ที่โดนกระทืบมาด้วยก็แนะนำว่ารร.นี่แม่ม เรื่องสูงต่ำสำคัญมาก ยิ่งช่วงนี้เหตุการณ์โดนต่อยจากนร.พิเศษเยอะขึ้นเพราะนร.พิเศษเด่วนี้เครียดกับบางอย่างอยู่เลยหาทางระบาย

จุน:ไม่ว่าจะมืเหตุผลอะไร แต่จะมาต่อยนร.เข้าใหม่ที่มีความฝันเละเทะแบบนี้ไม่ได้

จุนที่เห็นรุ่นพี่คนนี่โดนรุมกระทืบเลยทนไม่ได้เข้าไปช่วย เลยโดนรุมต่อยไปด้วย รุ่นพี่คนนั้นก็บอกช่วยไม่ได้ เพราะเรเมย์คือที่แบบนี้แหละ รุ่นพี่ก็ก้มหัวขอบคุณขอโทษจุนคุงใหญ่ทั้งๆที่จุนคุงไ่ม่ใช่คนที่เก่งขนาดนั้น แต่รุ่นพี่ก็บอกว่าจุนมีค.กล้ามากเป็นคนเก่งไง

จุนเลยใจชื่นขึ้นมาหน่อย เพราะที่นี่ใช่ว่าจะมืแต่คนไรไม่รู้ที่อยู่ดีๆก็เข้ามาต่อย แต่ก็มืคนใจดีแบบรุ่นพี่คนนี้อยู่ แล้วรุ่นพี่ก็แนะนำตัวว่าชื่อโทโจ( ชื่อจริงของฮิเมรุ)

แล้วรุ่นพี่โทโจก็พาจุนไปที่ฮอลงานปฐมนิเทศ แต่ฮอลบรรยากศค่อนข้างประหลาดเพราะไม่มีรุ่นพี่หรืออาจารย์ มีแต่เด็กใหม่ด้วยกัน พอหันไปถามรุ่นพี่โทโจ ก็หายตัวไปแล้ว แต่ที่โผล่มากลับเป็น โทโจ คานาเมะ(ฮิเมรุ)

คานาเมะเข้ามาถามจุนว่าเป็นอะไร ปวดท้องหรอ แต่ก็ไม่เกี่ยวกับผมอยู่ดี จุนก็งง เมื่อกี้คุยกับคนที่ท่าทางเหมือนคานาเมะ เป็นครอบครัวหรือเกี่ยวข้องทางสายเลือดกันหรอ แต่คานาเมะไม่รู้เรื่อง

คานาเมะก็อธิบายอีก ว่าจุนเป็นนร.ชั้นธรรมดา ที่นี่เป็นฮอลของนร.พิเศษนะ ดูจากชุดนร.ก็รู้แล้ว แต่จุนก็บอกว่าคนที่เข้าใจผิดคือฝั่งนั้นไม่ใช่หรอ ที่นี่มีแต่คนใส่ชุดนร.แบบจุนแสดงว่าคนที่มาผิดฮอลคือคุณมากกว่า แต่คานาเมะก็ไม่เข้าใจที่จุนอธิบาย

จุนก็บ่นอะไรของหมอนี่ คานาเมะบอกอย่ามาเรืยกหมอนี่ ผมมีชื่อว่า… แต่คานาเมะก็ตัดบทก่อนช่วยดูนั้นหน่อย ผมกำลังสับสนนั้นใช่คนรึป่าว

คือทัตซึนขึ้นเวทีทักทายนร.ใหม่อยู่ จุนแปลกใจที่ คานาเมะรู้จักทัตซึมิ รวมถึงคานาเมะก็งง จุนไม่รู้จักคานาเมะจริงๆหรอ เป็นไอ้โกหกรึป่าว แต่ถึง2คนจะเสียงดังขนาดไหนก็ไม่มีใครสนใจ

คานาเมะ : เพราะพวกคุณไม่มีค่าพอให้สนใจ เป็นแค่สวะที่ควรค่าจะเสียเวลาให้ไงล่ะ

หลังจากในที่สุดคานาเมะก็แนะนำชื่อตัวเอง จุนคุงก็ถามว่ารู้จักคนผมยาวบนเวทีนั้นหรอ

คานาเมะ : ทำไมถึงรู้ว่าผมรู้จักเค้าล่ะ หรือว่าคุณคือนักสืบที่มาสืบเรื่องของผม สปาย

จุนก็เริ่มรำคาญขึ้นมา เลยบอกให้ลืมๆไปเถอะ แต่คานาเมะก็ไม่เอา เพราะถ้าลืมก็กลายเป็นยอมรับเรื่องที่จุนพูดน่ะสิ แล้วก็เริ่มเล่าว่า คนบนเวทีคือคาเซะฮายะ ทัตซึมิ เป็นนักเรียนระดับพิเศษ ของรร.เรเมย์ที่ไว้ฝึกฝนไอดอล ซึ่งนร.ชั้นพิเศษคือนร.ที่เดบิ้วเป็นไอดอลแล้ว

การเดบิ้วตั้งแต่เป็นนร.เหมือนกับซากามิจิน ที่มาจากยูเมะซากิ แต่ยูเมะซากิตอนนี้คือไม่ว่าใครก็เดบิ้วเป็นโปรไอดอลได้เลยมีแต่ไอดอลห่วยๆที่ใช้งานไม่ได้ ผิดกับเรเมย์ที่มีแต่นร.ชั้นพิเศษถึงจะเดเป็นไอดอลได้

ทัตซึมิ : นักเรียนใหม่ทุกท่าน ขอต้อนรับสู่ขุมนรก มีสิ่งที่ฉันควรแจ้งให้ทุกคนทราบอยู่ พวกคุณคงมีความฝันเลยเข้ามาในรร.นี้ก็จริง แต่ความฝันของพวกคุณจะไม่มีวันเป็นจริง ความหวังของพวกคุณจะถูกบดขยี้ ชีวิตในรร.ม.ปลาย3ปีของพวกคุณจะเหลือแต่ความเจ็บปวดและความเสียใจ ถ้าเป๊นไปได้ให้รีบกลับบ้าน ตอนนี้ยังไม่สายที่จะไปเข้ารร.ไอดอลรร.อื่น จะช่วยไปทำเรื่องแทนก็ได้ ถ้าจำเป็นก็จะออกเงินให้ เพราะฉะนั้น กลับไปซะ ที่นี่รร.เรเมย์จะไม่ปฏิบัติกับพวกคุณอย่างมนุษย์ ในเวลาเดียวกัน ถึงจะอยู่ที่นี่ต่อไป พวกคุณก็ไม่สามารถเป็นไอดอลได้ ถึงจะโหดร้าย แต่นี่คือความจริง ความจริงที่โหดร้ายนี่ ไม่ใช่อนาคต แต่เป็นก่อนทื่จะสูญเสียทุกอย่างไปตอนนี้ ได้โปรดออกไปที แล้วก็ลืมเรื่องเรเมย์ไป นั้นคือทางเดียวที่จะช่วยพวกคุณได้ ถึงฉันจะทำได้แค่ภาวนา ก็ขอภาวนาให้พวกคุณเลือกทางที่ถูกต้อง

ถ้าหากอยากได้รายละเอียดกว่านี้ให้มาที่catacumba(หลุมศพใต้ดิน) ในตอนกลางคืนคนเดียวดู ลองถามรุ่นพี่ดูก็จะรู้ทางไป

แล้วเหล่าอ.ก็วิ่งเข้ามาจะไล่ทัตซึมิลงเวที แต่ทัตซึมิก็บอกลาทุกคนแล้วก็หลบออกไปได้

จุนคุงบอกว่าจะไม่หนีเพราะที่นี่มีเรื่องน่าสงสัยเต็มไปหมด

หลังจากนั้น1อาทิตย์ จุนก็เข้าใจระบบรร.นี้แล้ว ไอ้รร.นี้แบ่งเป็นนักเรียนพิเศษกับไม่ใช่ ส่วนคนที่รร.คิดว่าเป็นไอดอลคือนร.พิเศษ ส่วนนร.ธรรมดาไม่ได้ถูกยอมรับว่าเป็นมนุษย์เลยด้วยซ้ำ ตั้งแต่ตื่นจนนอน ถูกสั่งให้ดูแลนร.พิเศษ ทั้งข้าว เสื้อ ห้องซ้อมก็ต้องทำความสะอาด ทั้งหอที่อยู่อาศัยหรือห้องเรียน ก็ต่างกันอย่างกับฟ้ากับเหว พวกเรามีหน้าที่แค่ทำให้พวกนร.พิเศษมีชีวิตที่สบายขึ้นเท่านั้นเอง

เพราะพวกเราแค่ถูกตัดสินว่าไม่ใช่ไอดอล ในตอนที่ยังไม่ได้เป็นอะไร เป็นแค่นร.เข้าสอบเท่านั้นเอง จุนเริ่มจิตตกที่ตัวเองไม่มีพรสวรรค์จริงๆรึป่าว

จุน;ทั้งๆที่พยายามมามากขนาดนี้แท้ๆ ในขณะที่เด็กคนอื่นกำลังเล่นเกม กำลังได้การดูแลอย่างอ่อนโยนจากพ่อแม่ ต้องพยายามอย่างเต็มที่ทุกๆวันทุกๆวัน โธ่เว้ย โธ่เว้ย โธ่เว้ย

หลังจากนั้นทัตซึมิก็เข้ามาทักเพราะอีกไม่กี่นาทีต้องไปมีตติ้งแล้ว เด่วจะไม่ทันกินข้าวเอานะ แต่จุนคุงถูกอ.ตักเตือนเพราะไปใช้กำลังกับนร.พิเศษ

จุน : ไม่ได้ใช้กำลังซักหน่อย แค่พูดตาปากต่อคำเท่านั้นเอง อะไร ในหมู่พวกคุณกลายเป็นข่าวว่าฉันไปต่อยนักเรียนพิเศษหรือไง
แต่เป็นจริงๆที่ในหมู่นักเรียนพิเศษ เป็นข่าวว่าอย่างงั้น นร.พิเศษทำอะไรก็ทำได้ แม้แต่ต่อยชาวบ้านก้ไม่ได้รับโทษอะไรจากรร. แต่ทัตซึมิเข้าใจว่าการคิดว่าคนอื่นมันต่างจากตัวเอง คือการเกิดความต่างชั้น เพราะฉะนั้นการตัดสินแยกแยะชนชั้นคือจุดอ่อนของมนุษยชาติ พวกเราอยู่ใต้พระเจ้า ไม่มีทางนั้นคือทางนี้ ทั้งจุนและทัตซึมิก็เป็นมนุษย์ที่มีทั้งข้อดีและข้อเสียในตัว

แต่เหตุผลจริงๆที่ทัตซึมิมาที่นี้เพราะหลังจากวันนี้ทัตซึมิจะมาอาศัยที่หอพักนร.ธรรมดา ทัตซึมิมีแผนการบางอย่างอยู่ในใจ

หลังจากนั้น10นาที ทัตซึมิก็ชงชากินเอง ทำเอาจุนงง นร.พิเศษชงชากินเอง เพราะทุกทีจุนโดนใช้ให้ชงชาให้ บางทียังให้เปลี่ยนเสื้อให้เลย ทาสกับขุนนางหรือไง รร.นี้ไม่ใช่รรไอดอลแล้ว นี่มันโรงงานผลิตมนุษย์ไม่ได้ความ

พอทัตซึมิได้รู้ชื่อจุน ก็รู้ว่าเป็นลูกชายของ หมาขี้แพ้ที่เอาแต่ไล่กัดซุปเปอร์ไอดอลซากามิจินสุดท้ายก็แพ้หายไปจากวงการ เพราะจุดนี้ ทางคอสโปรเลยประเมินให้จุนต่ำ

ทัตซึมิ : ไอดอลอย่างพวกเรา อยู่ในจุดที่โดนการประเมินจากคนอื่นอยู่แล้ว จากแฟนคลับ จากโลก ถูกตัดสินเรื่องดีไม่ดี เพราะฉะนั้นเลยต้องทำให้ข้อดีข้อเสียของพวกเรา ….

จุน : ฮ่ะๆ เมื่อกี้คุณพูดว่า ไอดอลอย่างพวกเรา ตั้งแต่เข้าเรเมย์มา ก็มีคุณคนแรกนี่แหละ ที่ปฏิบัติกับฉันอย่างไอดอล

ตัดไปที่ปัจจุบัน จุนบอกว่าคำพูดนั้นของทัตซึมิช่วยชีวิตจุนไว้ แล้วจุน ฮิเมรุ ทัตซึมิที่มาทำงานโปรเจึคCompก็เข้าไปที่รร ไปที่ฮอล2 หลังจากอิบาระทักทายทุกคน อิบาระบอกว่าที่ให้ทัตซึมิกับฮิเมรุเป็นตัวหลักในโปรเจคนี้ก็เพราะ ทัตซึมิเป็นผู้ปฏิวัติ แล้วก้เป็นตัวแทนของนร.พิเศษ(ทัตซึมิ) นักเรียนธรรมดา(ฮิเมรุ)ด้วย

ถ้าพูดถึงรร.ไอดอลทุกคนก็จะเอาไปเทียบกับยูเมะซากิ อิบาระก็เลยวางแผนว่า คอสโปรจะสนับสนุนเงินค่าเรียน เรียนจบก็มีงานรองรับ แค่นี้ทุกคนก็อาจจะเลือกพวกเราแทนยูเมะซากิ … ล่ะมั้ง ระบบเอย์จิ(ยูเมะซากิ)ที่ทำทุกคนให้เป็นไอดอล คอสโปรเลยมีช่องที่ให้เลือกคือมอบเส้นทางที่กลับเป็นคนธรรมดาด้วย

อิบาระคิดว่า นอกจากนี้อาจจะได้กุมความลับของฮิเมรุได้ด้วย

ส่วนวันนี้ หลังจากเที่ยงฮิโยริจะมาแล้วถ่ายทำชีวิตอันสงบสุวของรร.นี้ แล้ววันอื่นจะมีไลฟ์ด้วย

จุนก็สังเกตุว่าฮิเมรุเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อน ถึงมนุษย์จะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ แต่เมื่อก่อนฮิเมรุดูไม่ค่อยมั่นคง พยายามเต็มที่ เห็นฮิเมรุเป็นมนุษย์คนนึงเหมือนจุน แต่ตอนนี้ฮิเมรุดูเหมือนหุ่นยนต์ยังไงก็ไม่รู้

ตัดไปที่อดีต3ปีที่แล้วอีกรอบ หลังจากเข้าเรียนมา1เดือน ที่หอพักห่วยๆของนร.ธรรมดา

ผ่านมา1เดือนชีวิตในรร.ของจุนก็ไม่ดีขึ้นเลย แทบไม่ได้ซ้อมเลยด้วยซ้ำ วันๆเอาแต่ตามเป็นคนใช้นร.พิเศษ

ทัตซึมิก็ตื่นมาพอๆกับจุนคุง จุนบอกว่าทัตซึมิถึงจะดูเข้ากับนร.พิเศษคนอื่นไม่ได้ แต่จริงๆแล้วดูสนิทกันทั้งนร.พิเศษทั้งนร.ธรรมดา เหมือนกฎสูงต่ำของรร.นี้ทำไรทัตซึมิไม่ได้ เป็นกรณีพิเศษ

ทัตซึมิเป็นนร.พิเศษที่เดเป็นไอดอลแล้ว แถมยังดังมากด้วย ในหมู่นร.พิเศษก็อยู่ระดับท๊อปๆ แต่ทำไมถึงมานั่งรินชากินชาอยู่ที่หอนร.ธรรมดาแบบนี้ล่ะ

ทัตซึมิบอกว่าถ้ามีเรื่องกลุ้มใจอะไรก็ฟังได้นะ ดูจุนเหนื่อยๆ แต่จุนปฏิเสธเพราะเห็นคนอื่นที่มีเรื่องกลุ้มก๊เข้ามาคุยกับทัตซึมิจนคิดว่านี่ไม่ใช่โรงบาลจิตแพทย์นะ

หลังเลิกเรียนจุนที่เหนื่อยจนง่วง ถึงนอนก็ไม่หายเหนื่อย ทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไร หรือจะเป็นโรคซึมเศร้าจริงๆ แต่ช่วงพักกลางวันสำหรับนร.ธรรมดาคือสรรรค์มากๆ เพราะได้นอนกลางวันที่หอได้ เหล่านร.พิเศษไม่อยากเข้าใกล้หอสกปรกนี้ แถมช่วงนี้ทัตซึมิมักทำอาหารอร่อยๆกับขนมมาแจก

แล้วทัตซึมิก็เข้ามาในห้อง งงๆว่าเกิดไรขึ้น แล้วคานาเมะก็ร้องไห้โวยวายออกมา จุนบอกเรืยกอ.ดีไหม แต่ทัตซึมิบอกว่าอย่าเลย ถ้ากลายเป็นเรื่องใหญ่คงไม่ดี อีกอย่างอาจจะไม่เป็นผลดีกับ”HiMERU”

ตอนนี้คานาเมะเดเป็นฮิเมรุแถมกำลังขายได้ดีด้วย เรเมย์ส่วนใหญ่ทุกคนจะเดบิ้วด้วยชื่อในวงการ+ทุกคนต้องเรียกกันด้วยชื่อวงการกัน แต่จุนคือชื่อจริงแถมข่าวลือที่ว่าเป็นลูกของหมาขี้แพ้ก็กระจายไปทั่ว

ทัตซึมิเห็นว่า เป็นเรื่องแย่มากๆ คงต้องเปลี่ยนแปลงให้ได้ ไอ้โลกที่มีคนทำร้ายคนอื่นแบบนี้ แล้วทัตซึมิก็เข้าไปคุยกับฮิเมรุถึงเจ้าตัวจะร้องไห้อาละวาดอยู่

จุนที่โดนไล่ออกมาเพราะจะคุยกับฮิเมรุแค่2คน ก็เซ็งเพราะไม่มีไรกิน ว่าจะกินข้าวจากทัตซึมิตอนแรก จะไปข้างนอกรร.ก็ไม่ได้เพราะนร.ธรรมดาออกนอกรร.โดยไม่ขออนุญาตไม่ได้ จะไปสะดวกซื้อในรร.ก็ไกลแถมแพงอืก

แล้วก็ควันลอยออกมาตอนแรกนึกว่าไฟไหม้ แต่จริงๆคือรุ่นพี่โทโจกำลังปิ้งเนื้อกินอยู่ โทโจก้มหัวขอโทษที่ทำให้นึกว่าไฟไหม้ จุนบอกไม่ต้องขนาดนั้น ตัวจุนเป๊นนร.ใหม่แถมเป็นนร.ธรรมดาอีก โชโจบอกว่าโทโจต่ำยิ่งกว่านั้น

ถึงจุนจะถามว่าปกติทำอะไรหรอ ไม่เห็นแม้แต่อยู่ที่หอ หรือว่าเป็นนร.พิเศษ โทโจก็บอกตัวเองไม่ใช่นร.พิเศษ จุนก็ถามต่อว่ารู้จัก โทโจ คานาเมะ ไหม เป็นญาติกันรึป่าวดูคล้ายกันมาก

แต่ระหว่างคุยก็มีรถหรูพุ่งเข้ามา อิบาระรีบลงมาจากรถเพราะไม่คิดว่าจะมีคนนั่งกินข้าวอยู่แถวนี้ แล้วอิบาระก็แนะนำตัวยื่นนามบัตรให้

รร.ชูเอทสึ นร.พิเศษ ซาเอะกุซะ อิบาระ ชื่ออ่านยากจนจุนนึกว่าเป็นชื่อในวงการ อีกอย่างรร.ชูเอทสึเป็นรร.เข้ายากมากก นร.ทุกคนเป็นนร.พิเศษหมด เป็นรร.ระดับท๊อปในเครือคอสโปร

อิบาระขอโทษเสร็จก็ขอตัวก่อน ขึ้นรถหรูออกไป จุนยิ่งอารมณ์เสียในชีวิตตัวเอง อายุพอๆกันแท้ๆ แต่นั่งรถหรูในรร.หรู จุนต่างกับอิบาระตรงไหนกัน

ตัดไปที่หอพัก

ทัตซึมิไล่คนออกหมด ปิดประตูหน้าต่าง รอให้คานาเมะพูด และจะไม่ขยับไปไหนจนกว่าคานาเมะจะเล่าเรื่องไม่ว่าจะผ่านไปกี่ชม.กี่วันกี่สัปดาห์ก็ตาม

คานาเมะที่เปิดปากพูดก็ถามถึงแต่ทัตซึมิทำไมมาอยู่นี่ ทำไมทำตัวไม่เหมือนนร.พิเศษทั่วไปเลย ทัตซึมิเกลียดตัวเองที่เป๊นนร.พิเศษหรอ

ทัตซึมิ : ไม่ได้เกลียดหรอก แต่คิดว่าต้องเปลี่ยนแปลงระบบที่เหยียบย่ำคนอ่อนแอของรร.นี้ การกระทำตอนนี้ของฉันก็เป็นแค่ส่วนหนึ่งของการเปลี่ยนแปลงระบบนี้

คานาเมะ : ถ้าเกลียดการเป็นนักเรียนพิเศษขนาดนั้นล่ะก็..

(จับทัตซึมิกดลงพื้น ลงฝูก 🤨🤨🤨🤨)

คานาเมะ : คาเซะฮายะ ทัตซึมิ คาเซะฮายะ ทัตซึมิ คาเซะฮายะ ทัตซึมิ

ทัตซึมิที่ได้รับการยอมรับ ว่าเป็นท๊อปในหมู่นร.พิเศษ ท๊อปไอดอลที่ยังเป็นนักเรียน เดินในทางสว่าง อัจฉริยะ ทั้งๆที่คำเหล่านี้ควรจะเป๊นของคานาเมะ ทัตซึมิก็บอกว่าแต่นั้นคานาเมะก็ถูกพูดอยู่เหมือนกันไม่ใช่หรอ

คานาเมะ : เอามาที ขอให้ผมที… ขอร้องแหละ จุดยืนของคุณเอามาให้ผมที ถ้าผมเสียการเป็นนักเรียนพิเศษไป ก๊ไม่มีค่าที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไป

คืนวันนั้น หลังจากจุนกลับมาที่หอ ก็ได้ยินเรื่องราว
คานาเมะเสียต่ำแหน่งนร.พิเศษไป เพราะไปทำเรื่องที่กองถ่าย โดนโกรธโดนเกลียด เลยเสียจุดยืนไป แต่จริงๆผู้ใหญ่ของเรเมย์แต่ลงโทษพอเป็นพิธี แค่เสียต่ำแหน่งนร.พิเศษชั่วคราว

แต่คานาเมะไม่ตอบว่าทำอะไรลงไป ทัตซึมิคิดว่าคงไปแตะต้องบางสิ่งที่ไม่ควรแตะต้องในวงการบังเทิง จุนก็ไปตื้อถามคานาเมะว่าทำอะไรไป ตัวเองไม่อยากจะทำพลาดซ้ำเหมือนกัน

แต่คานาเมะบอกไม่คุยกับพวกอยู่ก้นเหวหรอก

จุน: หา ไม่ต่างกันตรงไหน อยู่ก้นเหวเหมือนกัน อยู่ห้องห่วยๆเหมือนกัน ใส่เสื้อวอร์มเดียวกัน กินข้าวรสชาติห่วยๆเหมีอนกัน

ทัตซึมิ :ข้าว..ไม่อร่อยหรอ..

เคสนี้แบบเป็นเคสแรร์มาก ทื่จะมีนร.พิเศษโดนถอนสิทธิ์ แต่ที่แน่ๆคือไม่เคยมีเคสนร.ธรรมดาได้ขึ้นเป็นนร.พิเศษ

แล้วทัตซึมิก็ต้องไปที่catacumbaแล้ว ทัตซึมิไปที่นั่นทุกคืนแล้วก็กลับมาในตอนเช้า ทัตซึมิบอกว่าสิ่งที่ตัวเองเริ่มก็ต้องทำให้ถึงที่สุด

จุนก็บอกจะปล่อยไอ้คนที่ขึ้นขี่บีบคอชาวบ้านไว้จริงๆหรอ ทัตซึมิก็แก้ให้ว่าแค่คานาเมะล้มแล้วทัตซึมิรับไว้เท่านั่นเอง

คืนดึกวันนั้น
คานาเมะปลุกจุนขึ้นมา จุนที่เมาขี้ตาก็บอกว่าอะไร จำที่นอนตัวเองไม่ได้หรอ นี่ไงมุมห้องเขียนชื่อฮิเมรุอยู่ มีร่องรอยที่อาละวาดต่อยกำแพงจนเป็นรอยอยู่ไง

คานาเมะก็บอกให้จุนพาไปที่catacumbaหน่อย เพราะอยากรู้ว่าทัตซึมิไปทำอะไรที่นั่น ที่อยากรู้ก็เพราะอยากเป็นเหมือนกับทัตซึมิ

ทั้งได้รับความสนใจจาก นร.พิเศษ นร.ธรรมดา จากอาจารย์ จากโลก อยากจะเป็นท๊อปไอดอลแบบเค้า

ตัวคานาเมะก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ ตัวเองทำอะไรลงไปถึงโดนโกรธ เพื่อการนั้นเลยจำเป็นต้องรู้ว่าทัตซึมิทำยังไงถึงได้ต่ำแหน่งนี้มา

จุนก็บอกว่าถึงจะไปที่catacumbaก็ไม่ได้อะไรหรอก จุนเคยไปตั้งแต่ช่วงแรกๆเพราะสงสัย ถ้าอยู่ในที่นั้น ถูกคนเหล่านั้นล้อม จะกลายเป็นคนไม่ได้เรื่องในฐานะไอดอล

สุดท้ายจุนก็จะนำทางให้แต่ไปส่งแค่ทางเข้านะ จุนไม่อยากไปยุ่งกับสิ่งนั้น

จุน:ถ้าไปดูเองก็รู้เองแหละ แต่ถ้าให้เรียกมันด้วยคำๆนึงล่ะก็——- ลัทธิ ล่ะกัน

จุนพาคานาเมะเดินเข้าป่า แต่คานาเมะกลัวทั้งมืดทั้งกลัวจนเดินช้า

คานาเมะ : เอาสิ ทำให้ผมสบายใจ จับมือผมเดินทื

พอจุนบอกว่าอย่าเสียงดัง ตรงนี้จริงๆคือสถานที่ห้ามเข้า ถ้ามีคนมาเจอจะแย่ คานาเมะบอกให้กลับกันเถอะไม่อยากทำผิดไปมากกว่านี้แล้ว ไม่อยากโดนโกรธไปมากกว่านี้แล้ว

สุดท้ายคานาเมะก็งอแง ให้จุนพาไปจนถึงข้างในใต้ดิน แล้วก็เจอกับทัตซึมิ คานาเมะเรียกทัตซึมิด้วยชื่อเต็ม แต่ถึงจะดีใจที่จำชื่อได้ ก็อยากให้เรียกด้วยชื่อไม่ก็นามสกุล

คานาเมะ : งั้น ทัตซึมิเซมไป ถ้าเรียกแบบนี้จะพอใจไหม ถ้าทำแบบนี้คุณจะมอบทุกอย่างให้ผมไหม

ทัตซึมิก็สังสัย ไม่คิดว่าจุนจะมาด้วย พอดีเมื่อกี้เพิ่งเจอ長老(หัวหน้า)เอาเป็นว่าคือคนดูแลเก่าของที่นี่

ทัตซึมิ : เอาล่ะ ช่วยเล่าเรื่องของคุณให้ฟังที ปลดปล่อยสิ่งที่อยู่ในใจคุณออกมา คุณอยากได้อะไร คุณต้องการอะไรล่ะ เงิน งาน ชื่อเสียง ความรัก หรือการตายอย่างสงบล่ะ ถ้าเป็นสิ่งที่ฉันทำได้ จะอะไรก็ได้ ฉันก็จะมอบสิ่งที่คุณต้องการให้เอง Amen

แต่จริงๆที่แห่งนี้ไม่ใช่ศาสนาลัทธิหรืออะไรหรอก เป็นแค่ที่ให้คำปรึกษาเท่านั้นเอง เป็นสถานที่ที่สร้างมาเพื่อให้ใครก็ตามในเรเมย์ได้หายใจสะดวกขึ้นเท่านั้นเอง ส่วนใหญ่ทื่มาเป็นนร.ธรรมดา เลยมีข่าวลือว่า คาเซะฮายะทัตซึมิรวมหัวกับนร.ธรรมดาทำอะไรบางอย่างอยู่ ทั้งๆที่ไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย แค่อยากให้รร.นี่อาศัยได้ง่ายขึ้นเท่านั้นเอง

ทัตซึมิก็อธิบายเกี่ยวกับที่นี้ เพราะจุนรอบที่แล้วมายังไม่ทันไรก็กลับ เพราะจุนสยองกับที่นร.ธรรมดาทำหน้าตาชื่นมื่นนั่งหัวเราะคุยเล่นกัน เลยคิดว่าถ้าอยู่ที่นี้คงกลายเป็นคนไม่ได้เรื่องแน่นอน

ตอนนี้โลกของไอดอลกำลังใกล้จะถึงจุดจบ ซุปเปอไอดอลกำลังจะเป็นไปแค่อดีต ตั้งแต่ซุปเปอร์ไอดอลถอนตัวไป วงการไอดอลก็ดูเหมือนเป๊นฟองสบู่ กำลังเข้าสู่ยุคแข็ง

ตัวทัตซึมิไม่อยากทำให้ใครเจ็บปวด ไม่ได้บอกว่าคนที่อยากเป็นไอดอลในยุคฟองสบู่นี้เป็นคนโง่ อยากสร้างอุดมคติที่อ่อนหวาน

ทัตซึมิ : ไม่มีใครผิด ไม่ไช่ความรับผิดชอบของใคร ไม่มีใครควรได้รับโทษ ที่ผิดคือยุคสมัย ที่ผิดคือสภาพแวดล้อม ทุกสิ่งทุกอย่างยกเว้นมนุษย์ต่างหากที่ผิด

ตอนนี้ถึงแม้จะได้เดบิ้วเป็นโปรไอดอลก็ใช่ว่าจะมีกินมีใช้ แม้แต่นร.พิเศษที่ถูกเลี้ยงมาอย่างราชาจากเรเมย์ก็ไม่เว้น ก็เลยเครียดจากการใช้ชีวิต ต้องกอดความกังวลไป เลยเข้าไปต่อยรุมกระทืบนร.ธรรมดา ทัตซึมิไม่ได้หมายความว่าให้ยกโทษพวกเค้า แต่อยากให้เข้าใจว่าที่ทำไปอย่างงั้นใช่ว่าจะไม่มืความหมาย ทัตซึมิเลยอยากเปลี่ยนแปลงสิ่งนี้ สถานการณ์ที่ไม่ว่าใครก็ไม่สามารถมีความสุขได้

ทัตซึมิไม่ได้อยากเป็นไอดอลเพื่อเงิน แต่เพราะที่บ้านกดดันให้เป็นไอดอล ที่บ้านของทัตซึมิเป็นลัทธิที่ไม่ได้รับการยอมรับจากคนอี่นเท่าไหร่

ถึงทัตซึมิจะไม่ได้ถูกเลี้ยงจากครอบครัวที่อบอุ่น แต่เพื่อที่จะมีชีวิตต่อไป เลยจำเป็นต้องสร้างที่อยู่บนโลกใบนี้ เลยมาเป๊นไอดอล มีชื่อเสียง ผู้คนเลยอยากเป็นตัวตนที่ถูกแบ่งแยกชนชั้นได้ยากแบบนี้ไง

บ้านของทัตซึมิ ใช้เหตุผลที่ว่า แค่เชื่อในพระเจ้าที่ตัวเองเชื่อ เลยลงโทษประหารคนมานักต่อนัก หลักฐานคือห้องตอนเด็กๆของทัตซึมิมีลอยเลือดแห้งดำติดอยู่บนเพดาน ทัตซึมิตอนเด็กๆกลัวมากที่จะถูกฆ่าถ้าออกนอกลู่นอกทาง ตอนเด็กๆคนอี่นๆคงกลัวผืกลัวหมาตัวใหญ่ แต่สำหรับทัตซึมิคือกลัวสิ่งนี้แหละ เพื่อที่จะหนีความกลัวนี้ ทัตซึมิเลยมาเป็นไอดอล อยากได้จุด อยากได้ต่ำแหน่งที่มีคนรัก มีคนยอมรับ อย่างน้อยก็อยากได้จุดยืนที่ไม่ต้องถูกฆ่า ถูกเหยียบย่ำ

ตอนแรกทัตซึมิก็เป็นแค่นร.พิเศษที่พอมีฝีมือ แล้วก็ทำทุกงานที่รับเต็มความสามารถ ถูกยอมรับว่าเป็นคนที่ใช้งานได้ พร้อมกับตอนนี้เด็กจบจากยูเมะซากิถูกประเมินแย่ เลยทำให้งานไหลเข้ามา พองานเยอะเกินก็แจกจ่ายไปให้คนอื่นช่วยบ้าง รวมถึงให้นร.ธรรมดาด้วย ทำให้ทัตซึมิกลายเป็นคนที่ช่วยเหลือได้ แต่ที่ถูกประเมินว่าเก่งเป็นแต่ทัตซึมิคนเดียว เพราะแสงสาดไปไม่ถึงเหล่านร.ธรรมดา ตัวทัตซึมิเลยมีชื่อเสียงขึ้นมา

ตัวทัตซึมิเปรียบเหมือนบริษัท แล้วเหล่ารายการทีวีก็มาดิลงานกับ “(บริษัท)ทัตซึมิ” พองานมา ทัตซึมิก็แจกจ่ายงานให้กับพนักงาน ถ้าจำเป็นก๊ซื้ออุปกรณ์ให้ มีการสอนงาน ให้ยืมที่ซ้อม แล้วผลลัพท์ได้รับการยอมรับ นี่คือตัวตนที่แท้จริงของ ท๊อปไอดอลรร.เรเมย์ คาเซะฮายะ ทัตซึมิ เป็นแค่ไอดอลดาดธรรมดานี่แหละ แค่ยืมพลังจากคนอื่นมาจนกลายเป็นตัวตนทื่ยิ่งใหญ่ ที่catacumbaแห่งนี่ก็เหมือนกับออฟฟิศบริษัทเท่านั่นเอง

(เพื่อความเข้าใจง่าย คำไหนที่พูดถึงการรวมตัวของนักเรียนธรรมดาทำงานในฐานะคาเซะฮายะ ทัตซึมิ จะใช้คำว่า(บริษัท)คาเซะฮายะ ทัตซึมิ นะคะ)

คานาเมะไม่พอใจกับระบบทัตซึมิแบบนี้ ทัตซึมิก็บอกแน่นอน นร.พิเศษส่วนใหญ่ไม่พอใจเพราะไปแย่งงานมา งานไหลมาแต่ให้ทางนี้

แต่จริงๆคือคานาเมะไม่พอใจว่าทำไมถึงให้นร.ธรรมดามาเป็นพนักงานต่างหาก ไม่ว่างานจะสำเร็จแค่ไหน คนได้ชื่อก็เป็น(บริษัท)คาเซะฮายะ ทัตซึมิ

ถึงทัตซึมิจะคอยเอ่ยชื่อนร.ธรรมดาที่ช่วยงานบ่อยๆจนมีคนได้งานเดี่ยวของตัวเอง ในส่วนนั้นทัตซึมิก็คอยเชียร์เต็มที่ แต่ด้วยยุคสมัยที่ไม่มั่นคง ทุกคนเลยไม่คิดจะทำงานด้วยตัวเอง อยากทำงานในชื่อของ(บริษัท)คาเซะฮายะ ทัตซึมิ อีกอย่างระบบนี้ทั้งบ.ทีวีหรือรร.ก็ไม่ค่อยโอเค เลยไม่ให้งานเดี่ยวๆกับนร.ธรรมดา

แต่คานาเมะก็แย้งว่า ทุกคนที่มาที่รร.นี้ยังไงก็อยากเป็นไอดอล ไม่ใช่ส่วนหนึ่งของ(บริษัท)คาเซะฮายะ ทัตซึมิ ยังไงก็อยากได้รับความรักในฐานะตัวตนของตัวเอง ทำไมคนเหล่านี้ถึงยอมทำตามทัตซึมิล่ะ ตัวทัตซึมิก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกัน ไม่เข้าใจว่าทุกคนอยากได้ชื่อเสืยงของตัวเองหรอ

ส่วนจุนก็เห็นด้วยกับฮิเมรุ ไม่อยากจะมายุ่งกับสถานที่แห่งนี้จริงๆ แต่(บริษัท)คาเซะฮายะ ทัตซึมิ ทำผลลัพท์ออกมาได้จริงๆ คานาเมะอยากสำเร็จบ้างควรจะทำตามไหม ทิ้งศักศรีทั้งหมด เพื่อความสำเร็จ เพื่อจะเป็นไอดอลตามที่ฝัน

ทัตซึมิบอกว่าถ้าจำเป็นก็มาสิ ที่นี่มีฝึกซ้อมให้ฟรี แถมมีเงินเดือนให้ ทัตซึมิไม่สนใจเรื่องเงิน เงินที่ได้ในนาม(บริษัท)ทัตซึมิก็แจกจ่ายให้กับทุกคนในนี้ แม้จะทำประโยชน์ให้หรือไม่ ก็จะได้รับเงิน แต่แลกมากับต้องฟังคำขอของทัตซึมิ ซึ่งนี้เป็นเหตุผลว่าทำไมคนเหล่านี้ถึงทำงานในฐานะ(บริษัท)คาเซะฮายะ ทัตซึมิ ไม่อยากทำงานด้วยชื่อตัวเอง อีกอย่างที่จ่ายเงินให้ทุกคนแม้ไม่ทำงานก็เพราะค.คิดของทัตซึมิที่ว่าทุกคนเท่าเทียมกัน

ทัตซึมิ : ที่รร.เรเมย์แห่งนี้ มีความแตกต่างของชนชั้นของ นร.พิเศษและนร.ธรรมดา ฉันอยากจะถมช่องว่างนั้นให้ได้มากที่สุด ไม่ว่าจะมีเอกลักษณ์ จุดยืน ตัวตนแบบไหน ก็ถูกปฏิบัติอย่างเท่าเทืยม ทุกคนแบกรับภาระที่เท่ากัน เดินไปในระยะทางที่เท่ากัน ไปยังจุดมุ่งหมายเดียวกัน ทุกคนไปถึงโกลด์พร้อมกัน เป็นความยุติธรรมที่เท่าเทียมกัน เพราะฉะนั้นจะแพ้หรือชนะ ก็ไม่ต้องมาโทษใคร ทุกคนมีความสุขเท่าเทียมกัน โลกอุดมคตินี้ เป็นความฝันของฉัน นี่เป็นสิ่งที่ฉันเชื่อ ขอให้ทุกสิ่งมีชีวิตทุกสิ่งมีแต่ความสุขด้วย amen

(พ่อคะ นั่นเรียกว่าคอมมิวนิสต์ค่ะ)

จบครึ่งแรกค่ะ