Focus finderเปิดมาที่มาโอะอยู่ห้องสภานักเรียนกำลังนั่งเครียดว่า เพลงใหม่ของทริคสตาร์จะเอาไงดีนะ ทุกคนคงเอาแผนมาส่งมีแค่มาโอะที่ยุ่งกับสภานักเรียนส่งไม่ได้ก็กระไรอยู่ คิดยังไงก็คิดไม่ออก เปลี่ยนวิธีคิดว่าว่ามาโอะอยากจะได้เพลงแบบไหนดีกว่า เลิฟซองเป็นไง ได้ผลพวงจาRINGด้วย

ตัวอย่างเลิฟซองก็คงเป็นไนท์ ปกติริทสึบนเวทีนี่ทำยังไงนะ

มาโอะ:ขอบคุณที่มาเจอนะ ฮิเมะซามะ
โทริ:ขยะแขยง …
ยูซึรุ:...............
โทริ:ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้น ไม่ได้เห็นใครไม่รู้อยู่ในห้องคนเดียวแล้วพูดอะไรหวานๆคนเดียว ไม่ได้เห็นอะไรอันตรายแบบนั้นหรอก ผมไปละ จะต่อก็ได้นะ แล้วเจอกัน ลาก่อน (พูดด้วยภาษาสุภาพ)

หลังจากนั้นมาโอะก็ไล่ตามโทริกลับมา ง้อด้วยชา โทริแค่มาหามาโอะ ความจริงก็ไม่ใช่เรื่องด่วนไรหรอก เด่วมาโอะก็คงรู้ ต้นซากุระที่อยู่ที่กราวกำลังจะโดนตัด ต้นซากุระที่ทริคสตาร์มีความทรงจำกับซากุระเฟส เพราะต้นซากุระนั้นแก่เกิน จะล้มเมื่อไหร่ก็ไม่แปลก เลยจะตัดก่อนที่จะล้ม แถมเป้นคำสั่งจากรร.ทางสภานักเรียนคงทำไรไม่ได้

พอกลับมาที่ห้องเรียน ทุกคนก็ดูตื่นเต้นกัน เพราะใกล้จะเรียนจบแล้ว เลยต้องเริ่มเตรียมตัวก่อนเรียนจบ ยูคุงชวนมาโอะอยู่ฝ่ายถ่ายรูปด้วยกัน ถ่ายรูปลงหนังสือรุ่น

ส่วนมาโอะก็บอกให้โฮคุโตะช่วยรอแผนเพลงใหม่ทริคสตาร์ก่อนได้ไหม ตอนนี้ยังทำไม่เสร็จ สึบารุก็ยังไม่ได้เริ่มทำเลย ส่วนเรื่องเรียนจบ โฮคุโตะกับสึบารุอยู๋ฝ่ายจัดปาร์ตี้ ระหว่างที่โฮคุโตะกับสึบารุกำลังสกินชิพเล่นกัน ยูคุงก็ถ่ายรูปเก็บไว้ พวกรูปชีวิตประจำวันแบบนี้ ในวันข้างหน้าคงเป็นรูปที่ล่ำค่า แล้วทุกคนก็ถ่ายรูปรวมกัน

เลิกเรียนวันรุ่งขึ้น มาโอะยืมกล้องจากสภานักเรียนไปถ่ายรูปกับยูคุง เริ่มจากที่ๆใช้งานบ่อยๆอย่างห้องซ้อม พอไปถึงห้องซ้อมได้ยิงเสียงเหมือนคนทุบอะไร มาโอะรีบเข้าไปดูในห้องกลัวเจอคนทะลาะกัน

เข้าไปเจอโซมะกำลังหานัทสึเมะด้วยการทุบกำแพงอยู่ นัทสึเมะหนีโซมะเข้ามาให้ห้องซ้อมนี้แล้วหายไป แล้วนัทสึเมะก็โผล่มาจากไหนไม่รู้ น่าจะมีทางลับอยู่ในห้องนี้นี่แหละ มาโอะบอกแบบนี้ไม่ดีนะ นัทสึเมะก็บอกว่า นัทสึเมะแค่ใช้หลบเฉยๆ เป็นทางที่ไม่ค่อยได้ใช้อยู่แล้วด้วยนิ แล้วนนัทสึเมะใช้ไม่ได้ แต่คุณสัตว์ประหลาดใช้ได้งั้นหรอ

มาโยยก็ออกมาขอโทษ ลงมาจากฝ้าเพดาน นัทสึเมะก็บ่นๆ ถ้าโซมะไม่ตามมาก็คงไม่เกิดเรื่องไรแบบนี้ แล้วโซมะตามนัทสึเมะมาทำไมล่ะ ดูท่าทางน่ารำคาญนัทสึเมะเลยหนีเท่านั้นเอง โซมะบอกว่าอาจารย์ฝากมาบอกว่ายังไม่ได้ส่งการบ้านให้ส่งด้วย นัทสึเมะก็แบบอะไรกันเรื่องแค่นี้เองหรอ มาโอะก็บ่นๆเพลาๆกันบ้างนะทุกคน

เสร็จแล้วก็มาที่ห้องถ่ายแบบ ก็เจอกับนารุกับมิกะที่เอาหนังสือเรียนมาคืน แต่ริทสึไม่อยู่ ในห้องนี้ตั้งโคทัตสึไว้ นารุจังเลยเรียกทั้งคู่เข้ามา มาโอะพอเข้ามาก็โดนริทสึจับขาจากใต้โคทัตซึ เสร็จแล้วมิกะก็บอกว่าหลังถ่ายที่นี่เสร็จไปที่ห้องเย็บปักไหม หลังจากโอชิซังไม่อยู่ก็เปลี่ยนไปเยอะเลยแหละ

มาโอะก็ งั้นหรอ พอคิดดูแล้วก็ไม่ใช่เรื่องแปลกหรอกที่หลังจากรุ่นพี่ไม่อยู่แล้วอะไรๆก็เปลี่ยนไป ทุกคนก็บอกเหงาหรอที่จะเรียนจบ ไม่ว่าใครก็มีความรู้สึกแบบนี้แหละ

หลังจากนั้นก็ไปถ่ายหลายๆที่เสร็จ ก็ไปต่อที่ดาดฟ้า มาโอะก็คิดถึงสมัยก่อนที่ยืมห้องซ้อมไม่ได้ก็มาซ้อมที่ดาดฟ้า ส่วนความทรงจำบนดาดฟ้าของยูคุงโดนโคงะจับโยนบันจี้จั้ม แล้วก็มาเจอโคงะกับอาโดนิสพอดี ทั้งคู่ออกมาพักหลังจากเล่นดนตรีกันอย่างเมามันในห้อง แล้วยูคุงก็ถ่ายรูปทุกคน เสร็จแล้วมาโอะก็มองไปที่กราวด์ด้านล่าง แล้วบอกมาโอะว่าขอไปอีกที่ได้ไหม

แล้วก็ไปดูต้นซากุระกัน ที่ตอนนี้ยังเป็นหน้าหนาว ยังมีแต่กิ่ง ยูคุงบอกว่าต้นนี้เป็นความทรงจำที่ไม่ลืมเลย มาโอะก็ลังเลจะบอกยูคุงดีไหมเรื่องต้นซากุระนี้ แล้วก็เจออันสึที่มาดูต้นซากุระเหมือนกัน ดูจากท่าทางแล้วอันสึก็รู้เรื่องต้นซากุระนี่แล้ว

มาโอะเลยตัดสินใจบอกมาโอะว่าต้นซากุระต้นนี้กำลังจะถูกตัด ยูคุงบอกใช่ไหมว่าต้นนี้ทำให้รู้สึกสบายใจ มาโอะก็เหมือนกัน

มาโอะเป้นทั้ง มาโอะของทริคสตาร์ เป้นทั้งมาโอะสภานักเรียน มาโอะยอมรับทางที่ตัวเองเลือก แต่ทางที่ตัวเองเลือกมันส่งผลต่อรอบข้างมาก เลยเริ่มกลัว ตัวมาโอะก้แค่ไม่อยากถูกว่า มาโอะไม่เคยเสียใจกับทางที่ตัวเองเลือก คิดว่าดีแล้วที่เลือกทางนี้ด้วยซ้ำ แต่ในใจลึกๆก็กลัวอยู่ มีความกังวลอยู่ ถึงตอนนี้จะดีแต่อนาคตล่ะ แค่ไม่อยากคิดเสียใจเลยคิดว่าทางเลือกนี่ดีแล้วรึป่าว มาโอะเข้าใจนิสัยตัวเองดี ในอนาคตคงย้อนมองกลับมา ก็กลัวว่าตัวเองในอนาคตจะรู้สึกเสียใจรึป่าว มาโอะไม่อยากเสียใจภายหลัง ความรู้สึกตอนนั้นในช่วงก่อนซากุระเฟสมันรุนแรงมากๆ วันก่อนซากุระเฟส มาโอะมาที่ต้นซากุระนี้ตอนกลางคืน ความรู้สึกกังวลก็ยิ่งใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ แต่อตนนั้นมีแสงวิ่งเข้ามา เป็นกลีบซากุระ พอมองดอกซากุระเหล่านั้นแล้ว ก็รู้สึกสบายใจขึ้น มาโอะได้รับการช่วยเหลือจากต้นซากุระนี่ แต่มาโอะกลับทำไรให้ต้นซากุระไม่ได้เลย อย่างน้อยก็ขอแค่เหลือความทรงจำว่า ต้นซากุระนี้เคยอยู่ที่นี่

วันรุ่งขึ้น มาโอะคุยกับทริคสตาว่าซากุระจะถูกตัด สึบารุรับไม่ได้ จนเถียงกันเสียงดัง ยูซึรุกับมิกะเป็นห่วงเลยเข้ามาร่วมวง มาโอะขอโทษทุกคนที่ทำอะไรไม่ได้ สึบารุบอกขอโทษนะ มาโอะไม่ผิดอะไรเลยซักนิดจะโทษมาโอะไม่ได้

ตัดไปที่ระหว่างกลับบ้าน มาโอะกับยูคุงเจอกับอันสึ อันสึช่วงนี้งานยุ่ง แต่ถ้าทริคสตากำหนดเพลงใหม่ได้ก็จะสบายขึ้นนะ(ทวงงานอ้อมๆ) มาโอะก็บอกยังคิดธีมไม่ออกเลย แล้วก็ผ่านร้านขายดอกไม้ก็นึกอะไรขึ้นได้ เลยบอกว่าจะกลับไปที่โรงเรียนก่อน ทุกคนกลับบ้านกันไปก่อนได้เลย แต่สุดท้ายยูคุงกับอันสึก็วิ่งตามมา

ทุกคนเลยช่วยกันกลับโรงเรียนไปหาเอกสาร พอวันรุ่งขึ้น มาโอะก็บอกว่ามีวิธีนึงที่ทำให้ต้นซากุระอยู่ต่อได้คือการต่อกิ่ง แต่เรื่องงบ มาโอะก้เสนอว่าจะจัดไลฟ์ ให้คนทั่วไปเข้าแล้วก็เก็บเงินจากตรงนั้น แต่ต้องขอให้ทุกคนช่วยร่วมมือจัดไลฟ์โดยไม่มีค่าตอบแทน จุดนี้มาโอะพูดไม่ออก เพราะว่าทุกยูนิทยังไงก้ต้องยุ่งกับเฮนเซไซช่วงนี้อยู่แล้ว ยูคุงก็หันมาที่มาโอะแล้วยกกำปั้นให้ ไม่เป็นไร พยายามเข้า แต่มาโอะก็พูดไม่ออกอยู่ดี

สุดท้ายมาโอะก็รวบรวมความกล้าขอให้ทุกคนช่วยจัดไลฟ์แบบไม่มีค่าตอบแทน แล้วทุกคนโอเคอย่างง่ายๆ รวมถึงสึบารุจะไปเรียกอีกห้องนึงให้ช่วยด้วย

จนถึงวันงานไลฟ์ สึบารุโฮคุโตะมาโยยช่วยกันติดตั้งป้ายงาน ส่วนมิกะเอาโคสเตอร์กับถาดรองจานที่ไม่พอวันก่อนมาให้ ถึงกับโต้รุ่งเย็บขึ้นมา ริทสึกับนารุบอกให้มิกะไปพักก่อน อาโดนิสกับโคงะก็ยกเอาวัตถุดิบมาให้ ส่วนนัทสึเมะกับโซมะก็จัดคอนเนอร์ทำนาย

พอเริ่มงาน คาเฟ่ที่ทุกคนจัดก็ดูไปได้ด้วยดี ยอดขายก็ดี ส่วนทริคสตาร์ก็ขึ้นไลฟ์

ยูคุง: พอได้ขึ้นไลฟ์ในเสตทเล็กๆแบบนี้คิดถึงสมัยตั้งทริคสตาร์ใหม่ๆ พวกเราไม่มีผลงานอะไรเลย ไม่มีรุ่นพี่อยู่ ได้แต่แสดงบนสเตทเล็กๆแบบนี้ พวกเราก็เหมือนกับหินที่ไม่ได้รับการเกลา มีแต่ขอบที่คม บางทีก็แทงกันเอง แต่พอทำไปเรื่อยๆ ก็เริ่มเข้ารอยกัน อาจจะเพราะว่าพวกเราขัดเงากันเอง แล้วพวกเราที่เป็นแค่ดาวแสงน้อยๆ ก็มีบางคบพบเจอกับพวกเราแล้วก็กลายเป็นดาวที่เปล่งประกาย ตอนนี้ก็รู้แล้ว เพราะเป็นเมมเบอร์นี้ พวกเราเลยอยู่บนฟ้า(สเตท) กลายเป็นดาวแบบนี้ไงล่ะ

มาโอะ:พอเป็นเวทีนี้แล้ว เห็นหน้ายิ้มแย้มของทุกคนได้ชัดดีจัง ถ้าเป็นเวทีใหญ่เห็นหน้าแขกกับหน้าพวกพ้องได้ไม่ชัด ทุกคนดูสนุก แค่นี้ก็คุ้มค่าแล้วล่ะ อ่ะ อันสึก็อยู่ด้วย ถึงจะโบกมือกลับมาไม่ได้ก็เถอะ ถ้าต้นซากุระถูกช่วยด้วยอีเวนท์นี้ได้ก็คงดี ไม่ว่ายังไงก็อยากจะช่วย เพราะว่าเป็นต้นที่เต็มไปด้วยความทรงจำก็จริง แต่ว่า ความรู้สึกของฉันนั้นน้ำเน่ายิ่งกว่าของสึบารุอีก เพราะฉะนั้นไม่อยากให้ใครรู้ถึงความรู้สึกนี้ ถ้าซากุรหายไปทุกคนคงเศร้า แต่ถึงซากุระจะหายไปชีวิตของทุกคนก็ไม่เปลี่ยนแปลงแล้วก็ลืมเรื่องของต้นซากุระนี้ ทำราวกับมันไม่อยู่ตั้งแต่แรก ต้นซากุระนี้มันซ้อนกับตัวพวกเรา พวกเราที่กำลังจะเรียนจบ จะว่าเห็นแก่ตัวก็ได้ ฉัน ไม่สิ พวกฉัน หรือทริคสตาร์ทุกคน แล้วก็คนที่ให้ฉันยืมกำลังทุกคน อยากจะเหลือหลักฐานนั้นไว้ ว่าพวกเราเคยอยู่ตรงนี้

วันรุ่งขึ้น มาโอะมายื่นแผนกับอันสึกับทุกคนในทริคสตาร์ ถ่ายMVที่โรงเรียน อยากได้ธีมแบบชีวิตประจำวัน พวกเราในทุกๆวัน ยิ้มบ้าง โกรธบ้าง ร้องไห้บ้าง ดีใจบ้าง อยากได้เพลงแบบนั้น ไม่ว่าใครก็มีชีวิตในโรงเรียนมัธยมนิ อยากแชร์ความรู้สึกนี้ ทุกคนก็เห็นด้วย ส่วนเพลงขอเป็นเลิฟซองนะ มาโอะก็รู้สึกเหมือนโดนแทงใจดำ แล้วอันสึก้ถ่ายรูปทุกคน ทุกคนก็บอกถ้าไม่มีอันสึก็ไม่มีความหมายสิ แล้วก็ถ่ายรูปด้วยกัน5คน

จบค่า

เดอะ เซย์ชุนจริงๆค่ะ