Recent Search
    You can send more Emoji when you create an account.
    Sign Up, Sign In

    RoseScar01

    @RoseScar01

    ☆quiet follow Send AirSkeb request Yell with Emoji 💖 👍 🎉 😍
    POIPOI 20

    RoseScar01

    ☆quiet follow

    #เร็นอาคา Where are you now?
    เวิ่นเว้อ เนื้อหาเรื่อยเปื่อยไม่มีอะไรเลย แค่อยากเวิ่น

    #RenAka
    #เร็นอาคา

    [ อาคาสะ ]

    ยามที่เจ้ามองข้า ตัวข้าแทบแตกสลาย ดวงตาที่ลุกโชนไปด้วยความเกลียดชังและรังเกียจ ถึงอย่างนั้นตัวข้ายังหน้าด้านพาตัวเองไปเวียนวนอยู่รอบกายของเจ้าราวกับต้องการขายร่างกายของตนเอง แต่เปล่าเลย...ข้าแค่อยากสัมผัสความอบอุ่นยามได้อยู่ใกล้เจ้าเท่านั้น

    เจ้าที่ดั่งดวงตะวันบนท้องฟ้า

    ขณะที่ข้าเป็นเพียงอสูรผู้เร้นกายใต้เงาจันทร์...

    .
    .

    [ เคียวจูโร่ ]

    ข้าไม่อาจละสายตาของตนออกไปจากเจ้าได้ ดั่งถูกรอยยิ้มหวานไร้เดียงสากระหายการต่อสู้และเชื่อเชิญนั้นล่อลวง ทั้งที่พยายามทำหน้าเคร่งขรึมไล่ แต่เจ้าก็ไม่ย่อท้อพาตัวเองที่แสนเย้ายวนมาโบยบินอยู่รอบกายข้า จนกำแพงข้าสร้างนั้นสั่นคลอนแทบแตกละเอียดยับเยิน

    ใจรู้ดีว่าผิดและไม่เหมาะสม แต่ตัวเจ้าที่น่าเอ็นดูราวกลับดอกไม้ที่ปลิดปลิววนรอบกายข้านั้นช่างหอมหวานชวนโอบกอดยิ่งนัก

    อยากจะประคองมือของเจ้าเอาไว้ แต่หากทำเช่นนั้นสิ่งที่ทำมาทั้งหมดคงพังทลายมิเป็นท่าทคงทำได้แต่ตอบรับเจ้าในใจเท่านั้น

    .
    .
    [ อาคาสะ ]


    ใยยามที่เจ้ามองผู้อื่น...ดวงตาของเจ้า รอยยิ้มของเจ้า ท่าทางของเจ้าช่างอ่อนโยนโดยเฉพาะเด็กพวกนั้น หึ แล้วตัวข้าจะเอาฐานะใดไปยึดเจ้าไว้ได้กัน ในเมื่อทั้งเจ้าและข้าต่างเป็นศัตรูกัน

    แม้ข้าจะตามตอแยขอให้เจ้าเป็นอสูรสักเพียงใด ไล่ตามเจ้ามากเท่าไหร่ก็รั้งแต่ผลักไสเจ้าออกไปเท่านั้น...

    คงจะเกลียดข้ามากสินะ

    คงจะรำคาญข้ามากสินะ

    นั้นสิ...เจ้าจะเอาอะไรมาชอบข้ากัน ในเมื่อข้ามันไม่มีอะไร

    หัวใจของข้ามีหรือไม่ยังมิอาจยั้งรู้ได้ด้วยซ้ำ

    .
    .

    [ เคียวจูโร่ ]

    เมื่อเจ้าไม่อยู่ ข้าเอาแต่สอดส่องเสาะหา หากแต่ไร้ประโยชน์มากนัก เจ้าอาจจะเร้นกายอยู่ที่ใดสักที่ที่ข้ามิอาจเอื้อมไปคว้าเจ้าถึง แต่ตัวข้าจะคว้าเจ้าด้วยเหตุผลอันใด

    สุดท้ายแล้วเราต่างก็ต้องฆ่าฟันกันทุกคราที่พบหน้า

    ดายของข้าที่หมายมาดจะบั่นศีรษะของเจ้า กำปั้นของเจ้าที่พุ่งทะยานมาบดขยี้กายข้า

    ดวงตาข้า ท้องของข้ายังเจ็บปวดทุกคราที่เจอเจ้า

    แต่ใจข้ามิได้เจ็บปวดตามแม้แต่น้อย

    ...มันกลับกระสันเต้นดีใจ

    น่าอับอายมากนัก

    .
    .

    [ อาคาสะ ]

    โลกของข้าที่ปราศจากเจ้าช่างเงียบเหงานัก เช่นคืนวันที่ผ่านพ้นมาตลอดก่อนเจอเจ้า

    ข้าได้แต่ฝังตัวเองอยู่ในห้องอันเงียบเหงา ทั้งมืดและอับชื้น มองแสงแดดที่รอดรูเข้ามาเหม่อลอย

    สีส้ม

    เหมือนดวงตาและสีผมของเจ้ามิผิด

    ยิ่งกว่าความเหมือนกันคือข้าแตะต้องเจ้ามิได้ดั่งใจปรารถนา

    น่าเจ็บปวดนัก

    .
    .

    [ เคียวจูโร่ ]

    อาคาสะ เจ้าอยู่ที่ใด

    เจ้าอยู่ที่ใดในยามที่หัวใจของข้าโหยหาเจ้าถึงเพียงนี้

    ข้ารู้ดีว่ามันเป็นความผิดของข้าทั้งหมด ทั้งความห่างเหิน ทั้งความจริงที่ว่าข้านั้นเองก็หลงใหลเจ้าแต่ไม่สามารถเผยมันออกไป จึงได้แต่ผลักไสเจ้าออกไป เพราะรู้ดีว่าเจ้าจะไม่มีวันไปไหน

    แต่ข้าผิดไป

    ข้าผิดไปแล้ว

    ถ้าเจ้ายังมีชีวิตอยู่ใต้แสงจันทร์ได้โปรด ปรากฏตัวให้ข้าได้ประจักษ์อีกสักครา

    ข้าสาบานต่อดวงจันทร์เต็มดวงอันงดงามว่ายะไม่ห้ามใจตนเองอีกต่อไปแล้ว

    .
    .

    [ เคียวจูโร่ ]

    หนาวเหน็บ ทั้งที่คิดว่าหัวใจจะทำให้ชินชา ทว่าก็ยากแท้เกินต้านทาน โลกของข้าพลันเงียบสงัด ราวกับสูญเสียการได้ยินทั้งหมดไป ทั้งร่างกายนั้นหนักอึ้ง

    ข้าราวกับเดินเป็นวงกลมเพียงลำพัง

    อาคาสะ เจ้า....ได้โปรดให้ข้าได้พบเจ้า

    ข้า..กำลังจะตาย จิตใจที่แสนทรมานราวกับว่าถูกบดขยี้ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนไม่มีชิ้นดี โลกที่ขาดเจ้ามันน่ากลัวขนาดนี้เลยหรือ

    กลัวว่าจะถูกเจ้าทิ้งไว้เบื้องหลัง...

    กลัวว่าความรู้สึกนี้จะไม่หายไป...

    มันตอกย้ำว่าข้าชอบเจ้า ชอบเจ้ามากแค่ไหน

    อาจจะเกินคำว่าชอบไปไกล

    .
    .

    ข้าอาจจะต้องใบ้ทั้งชีวิตเพื่อลืมเจ้า

    หรือไม่....

    อาจจะต้องหาเจ้าจนกว่าตัวจะตายจากไป

    .
    .

    [ อาคาสะ ]

    เพียงปล่อยเวลาให้ผ่านไปเช่นทุกครั้ง...

    แค่ครานี้...

    ...ยากเหลือเกิน

    .
    .



    จบตอนสั้น
    Tap to full screen .Repost is prohibited
    😭👍😭😭😭😭😭😭😭🙏😭
    Let's send reactions!
    Replies from the creator

    RoseScar01

    DOODLEThorHades : It's YOU
    AU Omegaverse
    ฮาเดสไม่เชื่อในเรื่องของโชคชะตา เขาเกลียดมันพอๆ กับร่างกายของตนเอง ทั้งที่แข็งแกร่งดุจอัลฟ่า แต่กลับกลายเป็นว่าภายใต้ร่างกายแข็งแกร่งนี้เป็นโอเมก้าบกพร่องที่มีแต่เรื่องชวนครหา ปกครองใต้พิภพ พิพากษาวิญญาณ เร้นกายอันเป็นตราบาปอยู่ในขุมนรกที่หนาวเหน็บ ไม่อยากแสดงกายที่ไหน ไม่อยากพบผู้ใดโดยเฉพาะพวกอัลฟ่า มันทำให้เขารู้สึกตัวเองช่างน่าสมเพชมากเพียงไร แต่ทว่าสุดท้ายก็ต้องแหกกฏของตนเองเพราะคำตัดสินว่าต้องขึ้นไปหลังจากพลัดไปหลายครั้งในการประชุมรวมเทพทุกพันปี ฮาเดสชั่งใจอยากส่งจดหมายไปปฏิเสธต่อน้องชายของเขา ซุส ทว่าในฐานะผู้จัดงานการประชุม จึงมีคำสั่งให้เทพโอลิมปัสทุกคนจำเป็นต้องไป แม้จะเขียนมาว่าแค่ครั้งนี้เท่านั้นก็เถอะ
    8371

    related works

    RoseScar01

    DOODLE #เร็นอาคา ตอนสั้นมาแลก เน้นเวิ่นเว้อเกิดคำถามสะท้อนในหัวใจ ใยยามที่เจ้ามองผู้อื่นกลับประดับด้วยรอยยิ้มราวกับดอกเบญจมาศบานสะพรั่ง หากยามที่เจ้าพบข้า รอยยิ้มของเจ้ากลับโรยราแปรเปลี่ยนเป็นเหมันต์ ใจข้ายะเยือกราวถูกแช่แข็ง แม้มันไม่เคยเต้นมาเนิ่นนาน

    ผิดหรือที่ข้าอยากวิ่งตามตะวัน ผิดหรือที่ข้าอยากไขว่คว้าหาความอบอุ่น

    ตัวข้าที่ไม่ต่างอะไรกับต้นไม้ที่ไร้ใบและบุหลันงดงาม คงมิอาจเรียกรอยยิ้มของเจ้าได้สินะ หรือเพียงเพราะข้าเป็นอสูรที่มีกายเย็นดั่งธาราในฤดูน้ำค้าง ทั้งกายายังแข็งกระด้างดั่งก้อนหิน คงมิอาจดึงดูดความสนใจจากเจ้าได้

    ถึงกระน 1540

    RoseScar01

    DOODLE #เร็นอาคา Where are you now?
    เวิ่นเว้อ เนื้อหาเรื่อยเปื่อยไม่มีอะไรเลย แค่อยากเวิ่น
    [ อาคาสะ ]

    ยามที่เจ้ามองข้า ตัวข้าแทบแตกสลาย ดวงตาที่ลุกโชนไปด้วยความเกลียดชังและรังเกียจ ถึงอย่างนั้นตัวข้ายังหน้าด้านพาตัวเองไปเวียนวนอยู่รอบกายของเจ้าราวกับต้องการขายร่างกายของตนเอง แต่เปล่าเลย...ข้าแค่อยากสัมผัสความอบอุ่นยามได้อยู่ใกล้เจ้าเท่านั้น

    เจ้าที่ดั่งดวงตะวันบนท้องฟ้า

    ขณะที่ข้าเป็นเพียงอสูรผู้เร้นกายใต้เงาจันทร์...

    .
    .

    [ เคียวจูโร่ ]

    ข้าไม่อาจละสายตาของตนออกไปจากเจ้าได้ ดั่งถูกรอยยิ้มหวานไร้เดียงสากระหายการต่อสู้และเชื่อเชิญนั้นล่อลวง ทั้งที่พยายามทำหน้าเคร่งขรึมไล่ แต่เจ้าก็ไม 3157

    RoseScar01

    DOODLE #เร็นอาคา เวิ่นสั้นๆ เพ้อๆ
    ปล. ในนี้จะลงเวิ่น ไม่มีสตอรี่อะไรมาก แค่ฟังเพลงแล้วอารมณ์ตกค้าง หรือ แค่เห็นฝนแล้วอยากขีดๆเขียนๆ
    บางครั้งตัวข้าอยากถามเหลือเกินว่าใครคนนั้นที่เจ้าใฝ่ฝันใช่ข้าหรือไม่ หรือแท้จริงตัวข้าเป็นเพียงแค่ที่พักชั่วคราวที่เจ้าเอาไว้ระลึกถึงใครอื่น อดคิดไม่ได้ยามที่เจ้าร้องไห้ลงบนอกของข้า อ้อนวอนให้ข้าโอบกอดเจ้าเอาไว้ ทั้งที่...เราเพิ่งเจอกัน แต่เจ้าทำกับราวว่าข้านั้นช่างสำคัญกับเจ้า มันไม่น่าเชื่อแต่ทว่า...

    ข้าชอบที่เป็นที่พึ่งของเจ้า อาคาสะ ถึงข้าจะสงสัย ถึงข้าจะเคลือบแคลงเจ้าแต่ข้า..จะไม่ปล่อยมือของเจ้าไปเป็นอันขาด ไม่ใช่แค่ข้าสำคัญกับเจ้า

    แต่ตัวเจ้าเองก็สำคัญกับข้าไม่ต่างกัน

    ถึงเจ้าจะเป็นอสู 2442

    RoseScar01

    DOODLE #เร็นอาคา さよなら‘ さよなら ’

    ถ้อยคำบอกลาแสนงดงามเมื่ออยู่บนใบหน้านวลหวานของข้างขึ้นที่สาม รอยยิ้มที่ส่งมาช่างไม่ต่างอะไรกับน้ำเชื่อม แม้ดอกท้อที่งดงามจะเบ่งบานเบื้องหน้าของฮาชิระหนุ่ม แต่ดอกไม้งามนั้นกลับตกไปอยู่ในมือของคนอื่น ในโลกที่ขับเคลื่อนไปอย่างเชื่องช้าและบิดเบี้ยว เคียวจูโร่ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากปล่อยอสูรตรงหน้าไป..

    ร่างที่คุ้นเคยเอื้อมมือจับกับใครอีกคนแล้วถูกดึงหายเข้าไปยังบานประตูไม้โบราณ สถานที่ห่างไกลเกินกว่าเคียวจูโร่จะเอื้อมไปถึง ปลอบตัวเองว่าจะเศร้าไปทำไม นี่คือสิ่งที่เขาต้องการมาเสมอไม่ใช่หรือ

    3502

    recommended works

    RoseScar01

    DOODLE #เร็นอาคา Where are you now?
    เวิ่นเว้อ เนื้อหาเรื่อยเปื่อยไม่มีอะไรเลย แค่อยากเวิ่น
    [ อาคาสะ ]

    ยามที่เจ้ามองข้า ตัวข้าแทบแตกสลาย ดวงตาที่ลุกโชนไปด้วยความเกลียดชังและรังเกียจ ถึงอย่างนั้นตัวข้ายังหน้าด้านพาตัวเองไปเวียนวนอยู่รอบกายของเจ้าราวกับต้องการขายร่างกายของตนเอง แต่เปล่าเลย...ข้าแค่อยากสัมผัสความอบอุ่นยามได้อยู่ใกล้เจ้าเท่านั้น

    เจ้าที่ดั่งดวงตะวันบนท้องฟ้า

    ขณะที่ข้าเป็นเพียงอสูรผู้เร้นกายใต้เงาจันทร์...

    .
    .

    [ เคียวจูโร่ ]

    ข้าไม่อาจละสายตาของตนออกไปจากเจ้าได้ ดั่งถูกรอยยิ้มหวานไร้เดียงสากระหายการต่อสู้และเชื่อเชิญนั้นล่อลวง ทั้งที่พยายามทำหน้าเคร่งขรึมไล่ แต่เจ้าก็ไม 3157

    RoseScar01

    DOODLE #เร็นอาคา เวิ่นสั้นๆ เพ้อๆ
    ปล. ในนี้จะลงเวิ่น ไม่มีสตอรี่อะไรมาก แค่ฟังเพลงแล้วอารมณ์ตกค้าง หรือ แค่เห็นฝนแล้วอยากขีดๆเขียนๆ
    บางครั้งตัวข้าอยากถามเหลือเกินว่าใครคนนั้นที่เจ้าใฝ่ฝันใช่ข้าหรือไม่ หรือแท้จริงตัวข้าเป็นเพียงแค่ที่พักชั่วคราวที่เจ้าเอาไว้ระลึกถึงใครอื่น อดคิดไม่ได้ยามที่เจ้าร้องไห้ลงบนอกของข้า อ้อนวอนให้ข้าโอบกอดเจ้าเอาไว้ ทั้งที่...เราเพิ่งเจอกัน แต่เจ้าทำกับราวว่าข้านั้นช่างสำคัญกับเจ้า มันไม่น่าเชื่อแต่ทว่า...

    ข้าชอบที่เป็นที่พึ่งของเจ้า อาคาสะ ถึงข้าจะสงสัย ถึงข้าจะเคลือบแคลงเจ้าแต่ข้า..จะไม่ปล่อยมือของเจ้าไปเป็นอันขาด ไม่ใช่แค่ข้าสำคัญกับเจ้า

    แต่ตัวเจ้าเองก็สำคัญกับข้าไม่ต่างกัน

    ถึงเจ้าจะเป็นอสู 2442

    RoseScar01

    DOODLE #เร็นอาคา ตอนสั้นมาแลก เน้นเวิ่นเว้อเกิดคำถามสะท้อนในหัวใจ ใยยามที่เจ้ามองผู้อื่นกลับประดับด้วยรอยยิ้มราวกับดอกเบญจมาศบานสะพรั่ง หากยามที่เจ้าพบข้า รอยยิ้มของเจ้ากลับโรยราแปรเปลี่ยนเป็นเหมันต์ ใจข้ายะเยือกราวถูกแช่แข็ง แม้มันไม่เคยเต้นมาเนิ่นนาน

    ผิดหรือที่ข้าอยากวิ่งตามตะวัน ผิดหรือที่ข้าอยากไขว่คว้าหาความอบอุ่น

    ตัวข้าที่ไม่ต่างอะไรกับต้นไม้ที่ไร้ใบและบุหลันงดงาม คงมิอาจเรียกรอยยิ้มของเจ้าได้สินะ หรือเพียงเพราะข้าเป็นอสูรที่มีกายเย็นดั่งธาราในฤดูน้ำค้าง ทั้งกายายังแข็งกระด้างดั่งก้อนหิน คงมิอาจดึงดูดความสนใจจากเจ้าได้

    ถึงกระน 1540

    RoseScar01

    DOODLE #อุซุยโดมะ ตอนสั้นและรวบรัดมาก สั้นแบบมากๆๆๆอุซุยมองฮาชิระหนุ่มจอมยั่วยวนใต้ร่างที่กำลังปรือตามองหอบครางอย่างไม่กลัวเกรงต่อคมเขี้ยวของอสูร แทนที่จะดิ้นหนีกลับตอดรับทุกการสอดใส่ที่ไร้ความปราณีราวกับชินชาต่อความเจ็บปวด มือเรียวประดับเล็บงามยกขึ้นโอบรอบคอของอสูรหนุ่มร่างหนาให้แนบชิดเพื่อนกระซิบถ้อยคำชวนหงุดหงิด

    "เจ้าทำได้ อ่ะ แค่นี้งั้นหรือ" ราวคำท้าทาย มือหนาจึงจับร่างเพรียวแน่นพลิกก่อนจะกดเข้าที่ต้นคอเรียวแนบกับพื้นห้องก่อนจะส่งแรงทั้งหมดกระแทกเข้าบั้นท้ายที่แอ่นรับทุกช่วงจังหวะ เสียงหอบครางสั่นเครือดังปะปนไปกับน้ำตาแห่งความสุขสม เป็นโด 2012

    RoseScar01

    DOODLE #เร็นอาคา ผลแอปเปิ้ลผลของแอปเปิ้ลถูกกัดกินจนแหว่ง รสชาติหวานอมเปรี้ยวถูกฟันบดเคี้ยวจนละเอียดแม้จะรู้ว่ารสชาติเป็นเช่นไรแต่ไม่อาจสัมผัสได้ด้วยลิ้นเช่นนี้ น้ำในผลเยิ้มไหลเปื้อนมุมปากจนต้องแลบลิ้นเลียทำความสะอาดอย่างเคยตัว ทว่ามือที่ประคองแอปเปิ้ลสีเขียวช่างดูอ่อนแรง ไม่ต่างอะไรกับดวงตาสีอำพันประดับอักษรที่สั่นไหวดั่งคลื่นทะเลยามค่ำคืน ร่างขาวดั่งเนื้อผลเผือกนั่งอยู่บนหลังคาในตัวเมืองที่สว่างไสว หากแสงเหล่านั้นกลับมาไม่ถึงตัวของเขา


    แสงจันทร์และดวงตาถูกแสงสีของเมือง งานเทศกาลจนขับไล่ อาคาสะเอนตัวลงนอนมองไปยังฟากฟ้าที 1333

    RoseScar01

    DOODLE #เร็นอาคา さよなら‘ さよなら ’

    ถ้อยคำบอกลาแสนงดงามเมื่ออยู่บนใบหน้านวลหวานของข้างขึ้นที่สาม รอยยิ้มที่ส่งมาช่างไม่ต่างอะไรกับน้ำเชื่อม แม้ดอกท้อที่งดงามจะเบ่งบานเบื้องหน้าของฮาชิระหนุ่ม แต่ดอกไม้งามนั้นกลับตกไปอยู่ในมือของคนอื่น ในโลกที่ขับเคลื่อนไปอย่างเชื่องช้าและบิดเบี้ยว เคียวจูโร่ทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากปล่อยอสูรตรงหน้าไป..

    ร่างที่คุ้นเคยเอื้อมมือจับกับใครอีกคนแล้วถูกดึงหายเข้าไปยังบานประตูไม้โบราณ สถานที่ห่างไกลเกินกว่าเคียวจูโร่จะเอื้อมไปถึง ปลอบตัวเองว่าจะเศร้าไปทำไม นี่คือสิ่งที่เขาต้องการมาเสมอไม่ใช่หรือ

    3502

    RoseScar01

    DOODLE #ยูจิสุคุ ด้วยกัน ตลอดไปข้างนอกนั้นทั้งที่มืดแล้วจนเลยเวลาเที่ยงคืนไปมาดๆแต่ก็ไม่สามารถที่จะหลับลงได้ เพราะจิตใจยังเอาแต่หมกมุ่นอยู่กับใครบางคน ทั้งที่รู้ดว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก เลิกคิดหวังได้แล้ว แต่ก็ไม่อาจทำได้อย่างที่สมองสั่ง

    จำได้ไหมว่าครั้งหนึ่งว่าเราสัญญากันว่าอย่างไร ไม่สิ เป็นยูจิเองต่างหากที่คิดไปเองว่าเราจะมีชีวิตและตายไปด้วยกัน มันงี่เง่าจริงด้วยสินะ แต่ก็รู้ดีไม่ใช่หรือว่าทั้งเขาและสุคุนะต้องถูกกำจัด

    เพราะงั้นสุคุนะก็เปรียบโลกทั้งใบของอิตาโดริ ยูจิ

    ถ้าสุคุนะมาได้ยินต้องขำแน่ๆ ดวงตาสีเลือดที่แท้จริ 1757

    RoseScar01

    DOODLEเอเรนพอร์โก้ Au Modern // เพ้อพก

    คำเตือน ลักพาตัว ตัวละครอายุต่างกันมาก ไม่ควรลอกเลียนแบบ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน
    มันก็เป็นเวลาห้าโมงเย็นแล้วเด็กน้อยพอร์โก้ก็ไม่คิดจะกลับบ้าน เขาคิดมาเสมอว่าชุมชนที่เขาอยู่นั้นปลอดภัยไร้โจรหรือคนเลว แต่เด็กน้อยก็ยังเป็นเด็กน้อยที่ยังไม่ตระหนักรู้ถึงอีนตรายที่คืบคลานเข้ามาใกล้ เข้ามาใกล้ เข้ามาใกล้อย่างเชื่องช้าราวนักล่าที่ซุ่มรอจังหวะโจมตีเหยื่อ

    และเย็นวันนี้ พอร์โก้ ก็ยังแอบมามองเจ้าผลไม้สีแดงที่สุกเด่นหราออกมานอกกำแผงปูนของบ้านหลังหนึ่ง เขาแอบมองตั้งแต่มันเป็นผลสีเขียว จนกระทั่งมันเริ่มออกสีแดงและใหญ่ขึ้น แล้วพอมันขึ้นสีแดงอมเหลืองพอดีกิน รอยยิ้มไร้เดียงสาถูกระบายจนแก้มใส 1971

    RoseScar01

    DOODLEไรเนอร์พอร์โก้ #ไรพอร์ สั้นๆ มีสปอยเขาทำอะไรไม่ได้ นอกจากมองร่างของพอร์โก้ฉีกขาดลงไปยังปากของเด็กน้อยผู้กลายเป็นไททัน เขาตะโกนเรียก เรียกออกไปสุดเสียง พยายาม...พยายามไขว่ขว้าแต่ช่างห่างไกลเกินจะเอื้อมถึง

    สุดท้าย...ก็ช่วยไว้ไม่ได้อีกแล้ว

    .
    .

    "พอร์โก้" ท่ามกลางความมืด ดวงตาสีอำพันเปิดมองไปยังเพดานห้องสีขาว เหงื่อไหลจนแทบชุ่ม มือกำผ้าห่มจนยับยู่ยี่ ไรเนอร์กลอกตามองในความมืดจนเห็นใครอีกคนที่ชิดหันหลังให้ข้างตัว เขาพยายามอ้าปากเรียก ประจวบเหมาะที่อีกคนขยับหันมาพอดี...

    "ฝันร้ายหรอ" พอร์โก้ คนรักของเขาเอ่ยปากถามเสียงงัวเงียฟ แข 809