หลังจากผ่านวันเกิดไปไม่กี่วัน

คานาตะได้รับของขวัญย้อนหลังจากทาดาโอมิเป็นกล่องสตาฟตัวผีเสื้อ

ทั้งยังบอกว่าทำขึ้นด้วยตัวเองด้วยน้ำเสียงสุภาพอ่อนโยนไม่เคยเปลี่ยน

ไม่เปลี่ยนอะไรจนน่าสะพรึง

แม้จะมั่นใจว่าตนเป็นคนที่มองผู้คนขาด

แต่คานาตะไม่เข้าใจการกระทำของทาดาโอมิ

ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเลือกแสดงออกมาเช่นนี้

หรือไม่ ตัวคานาตะเพียงไม่อยากรับรู้ตราบใดที่ทาดาโอมิยังไม่เข้าใกล้มากกว่านี้

แต่ครั้งนี้ก็เป็นอีกครั้งที่รู้สึกถึงการโจมตี

รับรู้ถึงสัญญาณอันตรายที่ส่งออกมาจากมนุษย์ดุจดั่งเทวดานั้น

รู้สึกเพียงภัยอันตรายที่ไม่รู้จะคืบคลานเมื่อไหร่

เหมือนไซเรนที่พังลง

เหมือนผีเสื้อที่กระพือปีกอย่างโง่เขลา โดยไม่รู้สึกตัวว่าตัวเองหลงไปติดกับใยแมงมุมเข้า

ความช่วยเหลือที่ส่งไปไม่ถึง

อิสรภาพที่ถูกช่วงชิง

ความตายที่หยุดชะงักทุกอย่างลง

คานาตะยิ้มรับกล่าวขอบคุณสำหรับของขวัญที่ได้รับมา

แต่ก่อนที่คานาตะจะพยายามลอบถามถึงของขวัญที่ทาดาโอมิตั้งใจจะให้กับฮารุกะ

ภายในความคิดคานาตะกลับสวนขึ้นมาก่อน

หากเลือกจับผีเสื้อสองตัวมาอยู่ในกล่องเดียวกัน ยังจะดีใจเสียกว่า