Stop that, you’re making me feel disordinary.ลูกบอลขนาดพอดีมือที่ถูกห้อหุ้มด้วยหนังสังเคราะห์สีส้มทรงกลมกำลังถูกวาดลวดลายอยู่บนสนามด้วยฝีมือชายหนุ่มเจ้าของเรือนผมฟูฟ่องสีเดียวกันผู้มาพร้อมกับกล้ามเนื้อและใบหน้าที่แฝงเสน่ห์น่าหลงไหลอย่างเจ้าคุณ
แน่นอนว่าเมื่อเลื่อนชั้นขึ้นมัธยมปลาย คนอย่างเขาที่มักจะถูกเห็นเล่นกีฬาอยู่บ่อยครั้งก็ไม่พ้นจะถูกรุ่นพี่ชักชวนมาเป็นนักกีฬาในงานกีฬาสีอยู่แล้ว
และแน่นอนอีกว่าในตอนแรกเขาจะลงกีฬาที่ตนเองชื่นชอบเป็นส่วนตัวอย่างฟุตบอลนั่นแหละ แต่ความคิดนั้นก็ต้องพังลงเมื่อเขาดันเกิดอาการป่วยขึ้นมาในช่วงคัดตัว จะเรียกว่ายังไงดีล่ะ ถือว่าโชคยังดีที่อย่างน้อยเขาก็ได้ลงบาสเกตบอลแหละมั้ง
ในด้านของความสามารถในการเล่นของเขา หากนับจากช่วงหลังซ้อมล่ะก็ถือว่าอยู่ในระดับดีเลยล่ะ ด้วยมวลกล้ามเนื้อและความสูงที่มีอยู่เป็นทุนเดิมอยู่แล้วมันก็ไม่ได้เป็นเรื่องยากในการฝึกฝนให้คุ้นชิน
แต่แทนที่จะได้ซ้อมดีๆกลับมีรุ่นพี่แปลกๆอย่างจ้าวจอมมาคอยตามเล่นตามจีบอะไรของเขาก็ไม่รู้ ชอบมาหยอกมุกเสี่ยวๆแล้วก็ทำตัวดีๆที่ดีเกินกว่ารุ่นพี่รุ่นน้องจะทำให้กันใส่จนหลังๆหัวใจของเขาชักเต้นไม่เป็นจังหวะ
แน่นอนนั่นทำให้เขาหงุดหงิด
แต่คงจะไม่หงุดหงิดเท่าเวลานี้
“แกๆ พี่รุ่นพี่จ้าวจอมมาดูด้วยล่ะ”
“ฉันได้ข่าวว่าปีนี้พี่เขาไปคุมนักกรีฑาแทนใช่ไหมนะ”
“ก็พี่เขาม.5แล้วนี่นา แต่ฉันชอบนะผู้ชายโตกว่า”
“..…”
.
.
.
ปรี๊ด
เสียงนกหวีดดังขึ้นบ่งบอกถึงช่วงพักครึ่งเวลา เขาเดินกลับมานั่งที่ม้านั่งทันทีโดยไม่สนคนอื่นๆในทีมจนรุ่นพี่ผู้ดูแลประจำประเภทกีฬาเดินมาถามถึงความแปลกไป
“เป็นอะไรไปเจ้าคุณ ฟอร์มดูตกๆนะ”
“…เปล่าครับ”
“…”
“…”
“…เอาเถอะ เอาเป็นว่าถ้าอยากเปลี่ยนตัวก็บอกได้เลยนะ”
“ขอบคุณครับรุ่นพี่…”
เจ้าคุณเบี่ยงสายตาจากรุ่นพี่คนนั้นไปมองรอบสนาม แต่ไม่ว่าเขาจะมองยังไง เจ้าของเรือนผมสีแดงทึ่มักจะมาทำให้หัวใจของเขาปั่นป่วนนั่นก็ไม่อยู่แล้ว
นั่นสิ ยังไงก็ไม่ได้คุมบาสสักหน่อย คงจะกลับไปแล้วสิน-
ความคิดในหัวทุกอย่างถูกหยุดลงเมื่ออยู่ๆแก้มที่ร้อนผ่าวจากการเล่นกีฬาก็ถูกความเย็นเข้าเล่นงาน
และเมื่อหันไปดูด้วยความตกใจ เขาก็ได้พบกับคนที่กำลังทำให้เขาคิดว้าวุ่นพร้อมร้อยยิ้มที่ชวนให้หัวใจของเขากระสับกระส่ายแปลกๆ
“ไหวไหมคะ พี่เห็นเราท่าทางไม่ค่อยดีเลยไปขอน้ำเย็นมาให้ดื่ม ถ้าไม่ไหวก็ไม่ต้องฝืนนะ”
“ผมไม่เป็นอะไรหรอกครั—”
“เจ้าคุณคะ”
“…”
“อย่าลืมว่าโลกนี่มีเธอแค่คนเดียวนะคะ”
…อ่า
ถึงไอคำพูดสวยหรูชวนคิดเข้าข้างตัวเองแบบนั้นจะน่ารำคาญ
แต่เขาก็คงไม่ได้ไม่ชอบมันหรอกมั้ง…