Recent Search
    You can send more Emoji when you create an account.
    Sign Up, Sign In

    kirahime_fanfic

    @kirahime_fanfic

    ☆quiet follow Send AirSkeb request Yell with Emoji 💖 👍 🎉 😍
    POIPOI 60

    kirahime_fanfic

    ☆quiet follow

    Ficlet 🎁 More than Your Wishes 🎁 (Merry X'mas 2020) #wolfstar ft. Harry & Ron⚡

    🎄🎁🎄

    เงาสายหนึ่งทาบทับลงบนร่างที่นอนซุกตัวหลับตาพริ้มอยู่ใต้ผ้าห่มผืนหนา ผู้มาใหม่จ้องมองดวงหน้าที่ยังคงมีเค้าความอ่อนเยาว์แม้วัยล่วงเลยมาถึงสามสิบตอนกลางก่อนจะคลี่ยิ้ม

    ฝีเท้าของพ่อมดหนุ่มร่างสูงเพรียวช่างเบานัก เรียกได้ว่าหากไปประกอบอาชีพมือสังหารก็คงจัดการได้ไม่ยาก ทว่าเป็นความโชคดีของโลกใบนี้ที่ซิเรียส แบล็คเดินสู่เส้นทางแห่งความถูกต้อง

    และหนึ่งในเหตุผลที่ทำให้เขาสมัครเป็นมือปราบมารก็คือชายผมสีน้ำตาลทรายหม่นที่หลับใหลอยู่บนเตียงเดียวกัน ในบ้านหลังใหญ่ที่เคยมีแต่เสียงสาปแช่งและการทะเลาะหักหาญน้ำใจ

    บ้านเลขที่ 12 แห่งนี้เป็นบ้านได้ตั้งแต่ซิเรียส 'โน้มน้าว' ให้รีมัส ลูปินตกลงสวมแหวนคู่กันบนนิ้วนางข้างซ้ายได้สำเร็จ

    แรงยวบที่ข้างเตียงไม่ได้รบกวนการนอนของรีมัส ศาสตราจารย์หนุ่มผู้เป็นที่รักของเด็กนักเรียนต่อเนื่องมาตลอดสิบปีที่ทำการสอนที่ฮอกวอตส์เป็นคนหลับลึก ยิ่งอยู่ในบ้านของตัวเองเช่นนี้ยิ่งลดความระมัดระวังลงไปจนติดลบ

    ลูกทูนหัวของซิเรียสยังเคยเล่าว่าเจอรีมัสหลับปุ๋ยตลอดทางบนรถไฟ นี่ถ้าไม่ติดว่าลางานไม่ได้ เขาก็อยากไปคอยนั่งเฝ้าสามีตัวเองตลอดการเดินทาง

    ซิเรียสนั้นเป็นผู้ชายที่ใจแคบอย่างร้ายกาจ เขาหวงใบหน้าน่ารักๆยามหลับของคนคนนี้จนอยากเก็บไว้ดูคนเดียว

    ความขี้เซาของรีมัสนับเป็นความโชคดีสำหรับคนที่อยากจะฟัดกอดสุดที่รักให้หายคิดถึง ปีๆหนึ่งเขาแทบไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย แต่อย่างน้อยระหว่างพวกเขาก็มีธรรมเนียมว่าวันหยุดยาวช่วงคริสต์มาสจะอยู่ด้วยกันทุกปี ซิเรียสที่เพิ่งกลับมาจาก 'ธุระสำคัญ' จึงเชื่อมั่นว่าจะได้เจอรีมัสอยู่ในห้องนอนของพวกเขา

    กลิ่นหอมประจำตัวที่แสนคิดถึงอยู่ใกล้เพียงปลายจมูก ชายที่ยื่นหน้าลงมาสูดดมใกล้ๆยิ้มปริ่มและกดจูบลงไปบนผิวแก้มนุ่มอย่างยากจะยั้งใจไว้อยู่

    ในเช้าวันคริสต์มาสที่ขาวโพลนไปด้วยหิมะจนราวกับดินแดนในเทพนิยาย ชายที่ได้ครอบครองรีมัส ลูปินก็คือเขาเพียงคนเดียว

    ไม่มีเด็กนักเรียน ไม่มีเพื่อนร่วมงาน ส่วนเจ้าตัวป่วนอย่างเจ้าหนูแฮร์รี่ที่นอนอยู่อีกชั้นหนึ่งก็โตจนรู้งานว่าห้องนอนของพ่อทูนหัวกับศาสตราจารย์วิชาป้องกันตัวจากศาสตร์มืดเป็นสถานที่ต้องห้ามในเวลานี้

    ซิเรียสเลิ่กผ้าห่มขึ้น สอดตัวเองลงไปใต้ผืนผ้านิ่มเพื่อโอบกอดรีมัสจากด้านหลัง หนุ่มผมน้ำตาลขยับกายเข้าหาไออุ่นจากร่างเขาอย่างคุ้นเคยดี

    การอ้อนจากจิตใต้สำนึกนี้ทำให้ซิเรียสหัวใจเต้นรัว เขากระชับอ้อมแขนให้แน่นขึ้นแล้วพาดคางบนหัวไหล่ลาดกว้าง เสื้อไหมพรมตัวหลวมบนร่างรีมัสเลื่อนหลุดจนเผยผิวเนื้อขาว คนที่อดอยากปากแห้งมานานจึงคำรามในลำคอ แล้วสนองตอบความต้องการพื้นฐานของตัวเองทันใด

    กว่ารีมัส ลูปินจะรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง กางเกงเอวยางยืดเนื้อนิ่มก็โดนถลกลงไปกว่าครึ่งขา...

    "อื้อ...แพดส์ ไม่เอานะ"

    คนห้ามร้องท้วงเหมือนยังไม่ตื่นดี การที่ระบุตัวคนกระทำได้โดยไม่ทันได้เปิดตาครบดีเป็นสิ่งยืนยันว่าร่างกายและจิตใจของคนถูกกระทำจดจำซิเรียสได้ในระดับใต้สำนึก

    รีมัสบิดร่างหนีมือซุกซนที่ทั้งล้วงทั้งบีบ เคล้นคลึงจุดไวต่ออารมณ์ของเขาจนร่างค่อยๆร้อนผ่าวสู้อากาศติดลบ เรียกได้ว่าถ้าเอาหิมะมาวางบนตัวเขาตอนนี้ก็คงละลายได้เลย

    "คิดถึง คิดถึงจนจะบ้าตายอยู่แล้ว"

    เสียงทุ้มแหบที่ดังข้างหูทำเอารีมัสหน้าแดงซ่าน เขาปรือตาเปิดขึ้นมองชายที่โอบกอดอยู่ด้านหลังในระยะที่ใกล้จนปลายจมูกชนกันได้ แววตาสีเทาเข้มของอีกฝ่ายสื่อผ่านความรักอันเข้มข้นล้นเอ่อ เป็นดวงตาที่ไม่เคยเปลี่ยนไปเลยตั้งแต่สมัยเรียน

    ริมฝีปากของรีมัสเผยอออกเพียงน้อยนิด แต่ซิเรียสที่ถูกกระตุ้นให้ใจเตลิดมากขึ้นทุกขณะก็มองว่ามันคือฟางเส้นสุดท้าย

    สองชั่วโมงต่อจากนั้น เขาก็ได้สื่อให้รีมัสรู้ว่าความคิดถึงเจียนคลั่งที่ว่านั้นมันมากในระดับไหนออกมาเป็นรูปธรรม...ด้วยอ้อมกอดร้อนแรงและสองแขนที่กระชากคนรักสู่ห้วงสวรรค์บนดิน

    มาถึงตรงนี้ รีมัสที่ถูกเบี่ยงความสนใจไปจึงเพิ่งได้เห็นเสื้อผ้าที่ซิเรียสสวม...ไม่สิ เคยสวมเมื่อก่อนหน้านี้

    "นี่นายแต่งเป็นซานต้า"

    "ตามธรรมเนียมมักเกิ้ลไง ไม่ชอบเหรอ"

    ซิเรียสหันข้างท้าวแขนมองคนรักที่ดึงผ้าห่มขึ้นปิดร่างที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อและคราบอะไรต่อมิอะไรของพวกเขา คิ้วหนาเลิ่กขึ้นข้างหนึ่งสื่อนัยยียวน ทำให้รีมัสหันมาส่งสายตาระอาใส่

    "ปกติคนใส่จะเป็นชายแก่ไว้หนวดสีขาวยาวครึ้ม แต่พอนายใส่แล้วเหมือนนายแบบกางเกงในแต่งคอสเพลย์มากกว่า"

    ถึงจะยังไม่ได้หยิบขึ้นมาดูว่าชุดเป็นอย่างไร แต่เดาจากไซส์ผ้าและสไตล์การแต่งตัวของซิเรียสแล้ว มันน่าจะเป็นชุดผ้ากำมะหยี่แต่งริมขอบด้วยขนสัตว์แท้ไร้กระดุม  คาดเข็มขัดหนังปักหมุดเงินบนกางเกงหนังสีแดงเลือดหมูรัดเปรี๊ยะจนน่ากังขาว่าไม่อึดอัดบ้างหรืออย่างไร ปกติซิเรียสชอบเดินโชว์กล้ามเนื้อท้องอันแสนภูมิใจ เลยทำให้เขาอดคิดไม่ได้ว่าการคอสเพลย์เป็นซานต้าในครั้งนี้ก็คงไม่ต่าง

    เป็นซานต้าที่ไม่ควรปล่อยให้ออกไปส่งของขวัญตามบ้าน เพราะคงจะทำเด็กน้อยเสียคนไปตามๆกัน...

    "ยังไม่ทันให้นายได้เห็นเต็มๆตาเลยว่าฉันใส่แล้วดูดีแค่ไหน" มือซุกซนไต่ที่หัวไหล่ซึ่งโผล่พ้นผืนผ้า ก่อนจะกดจูบลงมาจนรีมัสอ่อนระทวย ปฏิกิริยานี้ทำเอาคนรับบทซานต้าหัวเราะระรื่น

    "ชุดซานต้าของนายเมื่อปีที่แฮร์รี่อายุสิบขวบน่ะ เป็นหนึ่งในท็อปไฟว์ความทรงจำอันแสนงดงามในชีวิตแต่งงานของพวกเราเลยนะ"

    ยิ่งนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในปีที่เขาหลวมตัวแต่งชุดซานต้าจนเข้าทางหมาดำจอมฉวยโอกาสที่ขนาดเขาใส่ชุดปิดถึงคอยังกล้าบอกว่าเซ็กซี่ รีมัสก็รีบเปลี่ยนเรื่องคุยด้วยดวงหน้าที่แดงก่ำ

    "เอาของขวัญไปวางให้เด็กๆเสร็จแล้วเหรอ"

    หนุ่มผมดำผู้ทรงเสน่ห์แม้ในยามเปลือยเปล่าผงกหัว "เมื่อคืนคงเล่นกันจนดึกล่ะสิ ฉันเดินเสียงดังขนาดนั้นยังไม่ตื่นขึ้นมาเลย มีแต่ครุกแชงค์ที่มาทัก"

    รีมัสหัวเราะน้อยๆ "โรนัลด์เขาเอาของเล่นที่สองแฝดคิดขึ้นมาได้มาลองเล่นที่บ้านเราน่ะ"

    พอได้ฟังข้อมูลที่น่าสนใจ ซิเรียสก็ลูบคางที่มีตอหนวดหลงเหลืออยู่ประปราย

    นอกจากเฟร็ดและจอร์จจะเป็นพี่ชายของเพื่อนสนิทแฮร์รี่แล้ว ยังเป็นดาวรุ่งที่น่าจับตามอง หากต้องการมองหาพาร์ทเนอร์ในการทำธุรกิจสิ่งประดิษฐ์ที่ 'น่าสนใจ' อดีตแก๊งค์ตัวกวนผู้รักความสนุกสนานท้าทายมองเห็นศักยภาพของเจ้าสองแฝดบ้านวีสลีย์ และรอที่จะได้เห็นผลงานใหม่อยู่เสมอ

    แต่การต่อยอดธุรกิจต้องเอาไว้เป็นเรื่องรอง วันนี้เขาจะขอใช้เวลาอยู่ร่วมกับ 'ครอบครัว' ที่ประกอบด้วยเขา รีมัส และลูกชายบุญธรรมผู้เป็นของดูต่างหน้าของสองเพื่อนรักผู้จากไป ให้สมกับที่เป็นช่วงเวลาแห่งความสุขสันต์ส่งท้ายปี

    เมื่อคิดได้ดังนั้น ซิเรียสก็ทิ้งตัวลงทับร่างรีมัสที่กำลังจะหย่อนขาลงยืน ท่าทางออดอ้อนเอาหัวถูไถไปมาเหมือนเจ้าหมาร่างยักษ์อย่างร่างแปลงไม่ผิดเพี้ยน

    "อยู่แบบนี้ต่ออีกหน่อยนะ"

    คนที่ขายังไม่ทันก้าวพ้นขอบเตียงนึกอยากท้วงว่าเขาเหนียวตัวจากกิจกรรมที่เพิ่งผ่านพ้นไป แต่ซิเรียสที่ใช้ประโยชน์จากความหน้าตาดีของเจ้าตัวก็ทำให้เขายอมตามอีกจนได้

    สุดท้ายก็พลิกตัวกลับมาแล้วสวมกอดตอบกลับไป ซุกตัวในผ้าห่มผืนเดียวกัน กายแนบกายถ่ายทอดอุณหภูมิอุ่นกำลังดีในวันที่หนาวจนแทบไม่อยากลุกจากที่นอน

    ในตอนที่แฮร์รี่นึกกังขาว่าพ่อทูนหัวกับคู่สมรสเป็นอย่างไรกันบ้างแล้ว เขาก็เคาะประตูห้องนอนอย่างกลัวๆกล้าๆ ก่อนจะแอบผลักมันเปิดออก

    ภาพที่เขาเห็นทำเอาเด็กหนุ่มอมยิ้ม ปกติแล้วจะเป็นพวกพ่อๆที่ชอบเข้ามาแอบดูเขาตอนนอน แต่เวลานี้บทบาทของพวกเขาสลับกันเสียแล้ว

    "เป็นไงบ้างแฮร์รี่ พวกเขาตื่---"

    "เราออกไปกินข้างนอกกันดีกว่า"

    แฮร์รี่เอาตัวบังสายตารอน คว้าคอเสื้อเพื่อนผมแดงแล้วลากกลับไปเอากระเป๋าตังค์เงินมักเกิ้ลที่พ่อทูนหัวสรรหามาเติมให้ไม่ขาด

    เขานึกถึงของขวัญจากซิเรียสที่วางรออยู่ตรงปลายเตียง...อัลบั้มภาพสมัยเด็กของเจมส์กับจดหมายที่ลิลี่เขียนหาซิเรียส เป็นสิ่งที่เด็กผู้ไม่มีความทรงจำดีๆเกี่ยวกับพ่อแม่โหยหาอย่างไม่รู้ตัว

    เด็กหนุ่มตัดสินใจว่าเขาเองก็จะมอบของขวัญเป็นช่วงเวลาที่ผู้ใหญ่ทั้งสองจะได้อยู่กันตามลำพังให้ทอดยาวไปอีกสักหน่อย อย่างน้อยก็ต้องตะวันใกล้ตกดินค่อยกลับ

    "สุขสันต์วันคริสต์มาสครับ แพดส์ มูนนี่"


    End 🎄
    Tap to full screen .Repost is prohibited
    💘😍
    Let's send reactions!
    Replies from the creator

    kirahime_fanfic

    MEMOบอสเบนเป็นทาสแมว 🕶️🐈 (พิเบน * แมวจ้ม)
    #kirahime_fanfic #บอสเบนเป็นทาสแมว

    6th 🌟 ความน่ารักของคุณบอส

    ตอนนี้ขอไม่แปะ warning เดี๋ยวไม่เซอร์ไพร์สค่ะ 😌
    บอสเบนเป็นทาสแมว 🕶️🐈 6th ความน่ารักของคุณบอส🕶️ ❤️ 🐈

    หลังจากที่ประชากรส่วนใหญ่ได้รับการฉีดวัคซีนครบโดสแล้ว การใช้ชีวิตก็เริ่มกลับสู่สภาพปกติ คนที่ยินดีจนแทบกลั้นน้ำตาไว้ไม่อยู่คือแอนดรูว์ผู้ถูกกักตัวอยู่ในบ้านถึงสามเดือนเศษๆ....แถมยังไม่ใช่บ้านของเขาเองเสียด้วย

    ส่วนคนที่ไม่ค่อยพอใจแต่ก็หาอะไรมาเถียงไม่ได้ก็หนีไม่พ้นเจ้าของบ้าน วันแรกที่ตกลงกันว่าจะยอมให้แฯกค้นคว้าวิจัยกลับเข้าบริษัทไปทำงานนั่งโต๊ะได้ บอสเบนถึงกับไม่ยอมคุยกับคนที่นั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถ สายตาคมกริบมองตรงไปข้างหน้า แผ่รังสีและฟีโรโมนที่บ่งบอกอารมณ์ชัดมากจนคนตาบอดยังรับรู้ได้
    9731

    related works